Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Αθήνα – Ομόνοια

Αθήνα, Ομόνοια, το 2.000 ανατέλλει,

η αθλιότητα με τη βρωμιά δίνουν παρών,

για ηθική κανέναν πια τώρα δεν μέλλει,

σε ένα κράτος που ήταν πάντοτε απόν.

Μες στο μετρό που κενοτάφιο θυμίζει,

άνθρωποι ζόμπι, αιωρούνται σαν χαμένοι

κι ενώ σαν σάβανο, η άσπρη σκόνη τους τριγυρίζει,

μες στου ελέους τους τη μαύρη φρίκη είν’ αφημένοι.

Αθήνα, Ομόνοια, και μια πρόκληση που δεν μετριέται,

χιλιάδες άνθρωποι βλέπουν, σωπαίνουνε, και προσπερνάνε

και ο υπουργός της δικαιοσύνης ταρακουνιέται,

τα ξημερώματα μες στα σκυλάδικα, κι άστα να πάνε.

Εχθές που διάβηκα απ’ το μετρό όπως και άλλοι,

βουβά εθρήνησα σαν ξαναβρέθηκα στο ίδιο μέρος

και όταν βγήκα κι είδα τον ήλιο να ξεπροβάλλει

ένοιωσα ένοχος, φτωχός, ανήμπορος, σαν να ’μουν γέρος.

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εκδόσεις Εριφύλη 2009

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *