Νωρίς έφυγες αδελφέ μου,
ίσως δεν μέτρησες,
τον καημό που θα μού ’δινε
το φευγιό σου!
Δεν ζύγισες σωστά τον καιρό
άκαιρα σαλπάρισες
και μ’ άφησες να πονώ!
Πώς να συνεχίζω μόνος
αγαπημένε αδελφέ;
Πως το τιμόνι να πιάσω
και σε ποιο λιμάνι
να δέσω χωρίς εσένα;
Βαγγέλη μου,
ακριβό μου στολίδι,
με ποιόν να μιλήσω,
Ποιος θ’ ακούσει
τον δικό μου πόνο;
Σε προϋπαντούσα
σαν ερχόσουν
και συ μου μιλούσες,
έκλαιγες και γελούσες.
Τώρα ποιος,
θα μου δίνει χαρά;
Χάθηκες αδελφέ!
Έφυγες αθόρυβα,
σαν τον ήλιο που δύει!
Έτσι απλά
χωρίς αντίο.
Μένει η θλίψη
το αιώνιο γιατί!
Γιατί έφυγες
τόσο νωρίς;
Ένα αντίο στον Βαγγέλη
Αγαπημένο αδελφό
Του Άγγελου Γαβιώτη