Λαουτάρης .Ι.Εμμανουήλ

Έλα…

Και τι δεν θα ’δινα σε κάποιο αγέρι για να σε φέρει,

η απουσία σου, κεντάει με στοίχους το καλοκαίρι.

Πόσοι καημοί, θα γιατρευόντουσαν σιμά σου,

κάτω στην άμμο, χάραξα πάλι το όνομά σου.

Το λιοβασίλεμα, σαν κάποιος ψίθυρος να μου ’πε κάτι,

κι έμοιαζε τόσο με τη φωνή σου, πικρό γινάτι.

Να ’μουνα δίπλα σου πότε σαν κύμα, πότε σα γλάρος,

και τις νυχτιές να ’πλεκα όνειρα, ξάγρυπνος φάρος.

Σκέψεις μετέωρες, που ακροβατούν, στου νου τη δίνη

κι εγώ χαμένος, άχ μην αργείς, δροσιάς μου κρήνη.

Δεκαπενταύγουστος, πάει να φύγει το καλοκαίρι,

το τέλειωμά του έλα να νοιώσουμε, χέρι με χέρι.

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εκδόσεις Εριφύλη 2009