Το παραμυθάκι της Φωνής

Τι γλυκιά που είναι η ζωή!

”Και ποιο θεωρείται το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να έχει πάρει ένας άνθρωπος”; ρώτησα το φίλο μου τον κύριο Τ το βοσκό.

”Mα η ευαισθησία! Τι άλλο”; μου απάντησε χαμογελώντας.

Και συνεχίζοντας μου είπε

”Αυτή σε κάνει να αγαπάς, να χαμογελάς, να χαίρεσαι, να κλαις και να υποφέρεις. Σε σημείο να φτάσει να ραγίσει την καρδιά σου”.

”Τότε γιατί να είναι δώρο;” τον ρώτησα

”Γιατί χωρίς ευαισθησία δεν θα καταλάβεις ποτέ το βάθος ενός συναισθήματος” μου απάντησε κοιτάζοντάς με κατάματα.

”Και μέχρι να γίνει αυτό”;

”Περπάτα όμορφα πάνω στη γη! Κοίταζε ψηλά τα περήφανα δέντρα!

Ζήσε δυνατά σαν τα βουνά Μην τα κουβαλάς. Μόνο να τ’ ανέβεις.

Γίνε τρυφερή σαν το αεράκι της άνοιξης

Κράτα στην καρδιά σου τη ζεστασιά του καλοκαιριού και το δώρο σου θα σε βοηθήσει να ”ζήσεις”!

”Και στην πράξη”;

”Μακριά από διαφωνίες που σου φέρνουν θυμό.

Από ανθρώπους που προσπαθούν να σε κάνουν μικρότερη.

Από κάθε σκέψη που μειώνει την αξία σου.

Από αποτυχίες και φόβους που καταστρέφουν τα όνειρά σου”!

Αχ τι ωραία αυτά τα λόγια δίπλα σ ένα αναμμένο τζάκι, με ένα κόκκινο κρασί και σε αναμονή τα χιόνια εδώ πάνω στα Βαρδούσια!

Ζωή Μπούζα