Κρέμονται τα σύννεφα πάνω από την πόλη,
μια ακουαρέλα, πινελιά σταχτιά
ο Οκτώβρης έπλεξε γκριζωπό φακιόλι,
φθινοπώρου μήνυμα στην ψυχή βαθειά.
Τα κλαδιά ορφάνεψαν, έπεσαν τα φύλλα,
κίτρινο ταπέτο έστρωσαν στη γη
ο αγέρας να σκορπά, τώρα ανατριχίλα,
κι η βροχή ατέρμονα, να αιμορραγεί.
Λειτουργιά πρωτόγνωρη, κάπου αλλού σε πάει,
ουρανοπλανέματα, χρώματα μαβιά,
ένα δάκρυ που κυλά, στην καρδιά μιλάει,
στοχασμός, μετάνοια, και μεταλαβιά.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ
Από την ποιητική συλλογή
«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»