Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ.Μέλισσα και Δημοκρατία

 

Λαζαρακος ΙωαννηςΙωάννης Σπ. Λαζαράκος

E-mail: jlazarakosdim@yahoo.grΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ

Κάποτε μια εργάτρια μέλισσα εκεί που συνέλεγε νέκταρ και γύρη, όχι πολύ μακριά από την κυψέλη της, μια ξαφνική καταιγίδα σάρωσε τα πάντα στην περιοχή. Οι άνθρωποι την είχαν ονομάσει Μήδεια. Η άτυχη μέλισσα βρέθηκε σε ένα άγνωστο για αυτήν μέρος χαμένη και αποκομέννη από την βασίλισσα και την κυψέλη της. Βρέθηκε σε απόγνωση, αλλά αφού κατόρθωσε να επιζήσει από αυτή την γρήγορη καταιγίδα τα ένστικτα της την διέταζαν πως έπρεπε να επιβιώσει για να προσπαθήσει να γυρίσει στην κυψέλη της. Η εργάτρια μέλισσα βρέθηκε σε μια απέραντη έκταση που το μόνο που υπήρχε ήταν περιττώματα, βρώμα, μπόχα και δυσωδία λογής – λογής. Τα περιττώματα και οι κοπριές διαχωρίζονταν και κάθε τμήμα είχε μία πινακίδα που όριζε τι βρωμιές και περιττώματα εμπεριείχε. Άλλο έγραφε περιττώματα της Δημοσιογραφίας, άλλο της αδικίας, άλλο του πνευματικού κόσμου, άλλο των Επιστημών καθώς επίσης και πολλά άλλα όπως της ασφάλειας και της υγείας. Ένα πλήθος μυριάδες μύγες, σφίγγες, χρυσόμυγες, χαλκόμυγες και άλλα έντομα όπου τρέφονται με την οποιαδήποτε ακαθαρσία και κατοικούν στην μπόχα και στην δυσωδία, διότι έτσι διαβιώνουν, κάλυπτε την απέραντη εκείνη έκταση. Η εργάτρια μέλισσα για να μπορέσει να εκτιμήσει την κατάσταση και να ξεφύγει από το βασίλειο των περιττωμάτων πέταξε ψηλότερα και τότε είδε ότι η χώρα της ακαθαρσίας ήταν περικυκλωμένη από ποικιλόχρωμες αράχνες που την κυβερνούσαν. Άλλη αράχνη ήταν κόκκινη και άλλη μπλε και άλλη πορτοκαλί και άλλη πράσινη και άλλη γκρίζα. Υπήρχαν επίσης μαύρες, πρασινογάλαζιες κοκκινογαλάζιες ροζ κ.λ.π. Όλες είχαν στήσει τον ιστό του θανάτου και έτρωγαν μετά βουλιμίας τα φτερωτά έντομα που βουτηγμένα στη βρώμα, στη μπόχα και στη δυσωδία που ηδονικά απολάμβαναν χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι σε λίγο θα γίνουν τροφή των αραχνών. Η αγωνίστρια εργάτρια μέλισσα επιστράτευσε όλες τις εναπομένουσες δυνάμεις τις καθώς ήταν ήδη εξαντλημένη και πέταξε ακόμη ψηλότερα. Τότε είδε την ανατολική άκρη του απέραντου βασιλείου των περιττωμάτων ένα πανέμορφο με πρωτόγνωρα χρώματα άνθος. Οι άνθρωποι το ονόμαζαν Δημοκρατία. Κατευθύνθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε προς το άνθος αυτό που καμία μύγα ή χρυσόμυγα δεν το πλησίαζε. Έφτασε και προσγειώθηκε επάνω του. Άρχισε με βουλιμία να ρουφάει την γύρη και το νέκταρ του. Πήρε πολύ από αυτά και πέταξε με ανανεωμένες δυνάμεις και την ελπίδα να έχει υπερνικήσει την απογοήτευση προς αναζήτηση της κυψέλης της. Εκείνη τη στιγμή μία μεγάλη μύγα επιτέθηκε στην εργάτρια μέλισσα οποία τη κέντρισε με το θανατηφόρο κεντρί της και την σκότωσε αυτοστιγμής. Η μέλισσα περιπλανήθηκε αρκετό χρονικό διάστημα και τέλος έφτασε στην κυψέλη της. Εκεί βασίλισσα και όλο το βασίλειο την υποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά. Η μέλισσά μας ρώτησε με απορία που πήγαν οι κηφήνες και οι άλλες μέλισσες της απάντησαν: Τους θανατώσαμε και τους πετάξαμε έξω για να γίνουν τροφή των μυρμηγκιών. Όμως για πες μας την δική σου περιπέτεια. Και η μέλισσα μας άρχισε να τους διηγείται με κάθε λεπτομέρεια το κάθε τι που έζησε. Η βασίλισσα και οι εργάτριες μέλισσες την άκουγαν με προσοχή και έκπληξη. Τότε πήρε το λόγο η βασίλισσα και τους είπε: Αδελφές μου, αυτό το υπέροχο λουλούδι που οι άνθρωποι το ονομάζουν Δημοκρατία έχει άφθονο νέκταρ και γύρη και εμείς με αυτό φτιάχνουμε το καλύτερο μέλι. Όμως οι άνθρωποι το πνίγουν μετά – λογής – λογής περιττώματα και οι τοξίνες το καταστρέφουν. Οι ποικιλόχρωμες αράχνες είναι όλα αυτά τα Αρθρόποδα, Αραχνίδια όπου βασιλεύουν και οι υπήκοοι τους συλλαμβάνονται στους ιστούς τους και εξοντώνονται δηλαδή γίνονται τροφή σε αυτά. Μία άλλη μέλισσα ρώτησε: Και πως βασίλισσα μου δεν πολεμούν οι μυριάδες μύγες, χρυσόμυγες, σφίγγες και χαλκόμυγες ώστε να εξοντώσουν τις αράχνες, όπως εξοντώσαμε και εμείς αυτόν τον τεράστιο ποντικό που μπήκε στην κυψέλη μας; Η βασίλισσα απάντησε: Αχ αδελφή μου, η ηδονή που δημιουργεί το απέραντο φαγοπότι των περιττωμάτων νεκρώνει την σκέψη για διαβίωση και εκμηδενίζει κάθε σκέψη για αντίσταση . Και τι πρέπει να γίνει βασίλισσά μου; Ρώτησε πάλι η εργάτρια μέλισσα. Και η βασίλισσα απάντησε: Πρέπει αδελφή μου να αυξηθούμε εμείς, να γίνουμε πολύ περισσότερες από τα άλλα φτερωτά έντομα της βρώμας, της μπόχας, και της δυσωδίας. Τότε με την συλλογή μας, του νέκταρ και της γύρης θα πολλαπλασιαστούν τα άνθη της Δημοκρατίας και κάθε άλλο άνθος που προέρχεται από αυτό. Οι καταιγίδες θα ξεπλύνουν σιγά – σιγά τα περιττώματα και οι ποικιλόχρωμες αράχνες θα αναγκαστούν να κάνουν ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ και θα χαθούν, γιατί δεν θα βρίσκουν υπηκόους για να τους τρέφουν. Τη θέση τους θα πάρουν καλλιεργητές των λουλουδιών και έτσι το περιβάλλον θα απαλλαχτεί από τις ποικίλες βρωμιές.

Η διαδικασία βέβαια αυτή απαιτεί χρόνο και θέληση από εμάς ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και το οποίο είναι θεάρεστο. Αρέσει στο Θεό και Δημιουργό μας γιατί η ΕΙΡΗΝΗ και η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ απαλλαγμένες από τα περιττώματα θα ξαναβρούν την αίγλη και την λαμπρότητα τους όπως Αυτός την όρισε.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *