ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ
Ιωάννης Σπ. Λαζαράκος
E-mail:jlazarakosdim@yahoo.gr
Οι εν δυνάμει άσφαιροι συνδικαλιστές (κοινώς: στριφοκώληδες)
Γεμίσαμε με εργατοπατερούληδες αριστερούς, δεξιούς και κεντρώους. Πρόκειται για εν δυνάμει συνδικαλιστές αλλά άσφαιρους! Αυτοί οι αχρείοι και ανόητοι έχουν μεταλλάξει τους όρους. Το συνάδελφος το μετέτρεψαν σε ανάδελφος και το συναγωνιστή σε ανταγωνιστή. Είναι ανάδελφοι και όχι συνάδελφοι διότι, εργαλειοποιούν τον ιερό συνδικαλισμό και αφού σοδομήσουν πάνω του, μέσα απ’ αυτόν, αναρριχώνται σε ανώτερες εργασιακές θεσούλες. Αυτό συμβαίνει κατά κόρο στις διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου και των δορυφόρων του.
Έτσι καταντήσαμε στη χώρα μας να βλέπουμε τους ακατάλληλους στις κατάλληλες θέσεις. Για το λόγο αυτό οι συνδικαλιστές αυτής της συμμοριακής ομοταξίας είναι άσφαιροι και αχρείοι. Άρα είναι και αντικοινωνικοί και απάνθρωποι και ανθέλληνες. Είναι παρτάκηδες και στριφοκώληδες γιατί στρέφουν τα οπίσθιά τους όπου τους βολεύει για να βολευτούν αυτοί και όχι ο κλάδος τους. Είναι ανόητοι διότι όλο το βράδυ τρέχουν και το πρωί τους πιάνουν. Αυτό σημαίνει πως αλλάζει η κυβέρνηση και έρχονται στα πράγματα οι άλλοι όμοιοί τους, στριφοκώληδες, για να πάρουν πίσω ό,τι προσωπικά συμφέροντα έχασαν με τους προηγούμενους. Οι εξοστρακισμένοι. τώρα, αρχίζουν ανίερο αγώνα σκοπιμότητας, μηδενίζοντας κάθε καλό της νέας κυβέρνησης μέχρι να πέσει και να έρθει πάλι το κόμμα τους στην κυβέρνηση, ή να κολλήσει σαν απόκομμα σε συγκυβέρνηση. Όλοι αυτοί οι αχρείοι μιλούν και κόπτονται για τη Δημοκρατία και στην ουσία τη δολοφονούν! Είναι ανόητοι διότι θυσιάζουν το ΜΕΓΑ στο ΜΙΚΡΟ. Μέγα είναι το μέλλον και η εξέλιξη της εργασίας και του κλάδου τους. Μικρό το κάθε προσωπικό τους μικροσυμφέρον και το οποίο εξασφαλίζεται με το λεγόμενο από το λαό «τσατσιλίκι». Αντίθετα το γενικό συμφέρον του κλάδου εξασφαλίζεται μόνο με ΑΓΩΝΕΣ ουσίας. Στην περίπτωση αυτή δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί είναι μια γροθιά. ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ και δεν σταβλίζονται, ως εντολοδόχοι, σε κανένα στάβλο του Αυγείου. Τώρα για τον ιδιωτικό Τομέα είναι μια άλλη εξίσου πονεμένη ιστορία. Εκεί μπορεί να υπάρχουν τα πατερναλιστικά Σωματεία (της εργοδοσίας) και τα άλλα με τους δήθεν τίμιους αγωνιστές, στα Διοικητικά Συμβούλια, αλλά πάντα καλοβολεμένους από το κόμμα τους και αρκετές φορές και από την δήθεν εχθρική εργοδοσία…
Που να στραφεί λοιπόν ο έντιμος εργαζόμενος, με τα χίλια δυο προβλήματα, του Δημόσιου ή Ιδιωτικού Τομέα; Έτσι ανόητοι και αχρείοι τον συνάδελφό σας τον κάνετε ανάδελφό σας και τον καθιστάτε ΑΝΕΝΕΡΓΟ ΠΟΛΙΤΗ. Καταλαβαίνετε ανόητοι γιατί δολοφονείτε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; Αν δεν καταλαβαίνετε διαβάστε κι αυτό.
Έγραψαν οι αυτοαποκαλούμενοι «ΣΟΦΟΙ» πριν εκατό εικοσιπέντε χρόνια περίπου: «…έχουμε καταστήσει την εξουσία στόχο όλων των φιλοδοξιών. Έχουμε μετατρέψει σε κονίστρες τα κράτη στα οποία αναπτύσσονται οι πολιτικές διαμάχες… Λίγο χρόνο ακόμη και οι αταξίες, οι χρεωκοπίες θα εμφανιστούν παντού. – Πράγμα το οποίο σήμερα το βλέπουμε – … Θρασείς δημοσιογράφοι επιτίθενται καθημερινά κατά του κυβερνητικού προσωπικού. Οι καταχρήσεις της εξουσίας θα ετοιμάσουν τελικά την πτώση όλων των πολιτευμάτων, και όλα θα ανατραπούν κάτω από τα κτυπήματα του μαινόμενου πλήθους…
Τι σημαίνει για τον άπορο εργατικό, τον καμπουριασμένο πάνω στην επίμοχθη δουλειά του, τον συντετριμμένο από τη φύση του, το δικαίωμα που δίνεται στους φλύαρους να λένε φλυαρίες, το δικαίωμα που δίνεται στους εφημεριδογράφους να γράφουν κάθε λογής ανοησίες και ταυτόχρονα σοβαρά πράγματα, αφού οι άποροι δεν προσπορίζονται άλλες ωφέλειες από την νομοθεσία παρά τα άθλια ψίχουλα που τους ρίχνουμε από το τραπέζι μας, σε αντάλλαγμα ευνοϊκής ψήφου στις παραγγελίες μας, στα όργανά μας, στους πράκτορές μας; Τα δημοκρατικά δίκαια γι αυτούς τους κακόμοιρους είναι πικρή ειρωνεία: η ανάγκη σχεδόν καθημερινής εργασίας δεν τους επιτρέπει να τα απολαύσουν. Απεναντίας τους αφαιρούν την εγγύηση σταθερού ασφαλούς κέρδους, θέτοντάς τους κάτω από την εξάρτηση των απεργιών των πατρώνων ή των συντρόφων τους…».
Επίσης μας λένε πως θα εκφυλίσουν συνδικαλιστές και πολιτικούς, ώστε να πετύχουν τους στόχους τους και οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο από τη Νεοταξική «Μεγάλη Επανεκκίνηση» και η οποία άρχισε στις μέρες μας η απόπειρα να πραγματοποιηθεί και δόξα τω Θεώ δεν τους βγαίνει.
Οι έντιμοι συνδικαλιστές δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί, αν όχι όλοι τουλάχιστον οι περισσότεροι, όλα αυτά τα αγνοούν. Οφείλουν λοιπόν με ΑΝΑΠΟΔΑ ΝΗΜΑΤΑ, τάχιστα, να απομακρυνθούν από την άγνοια και να εισέλθουν στη σωτήρια γνώση. Έτσι θα σταματήσουν να παίζουν ακούσια το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου και θα γίνουν εκούσια πρωταγωνιστές του υγειούς Συνδικαλιστικού Κινήματος. Να γνωρίζουν όμως πως θα δεχθούν λυσσαλέο πόλεμο από τους αχρείους στριφοκώληδες, ακόμα και από τους ομοϊδεάτες τους. Αυτό αποδεικνύει την αλήθεια που δημοσιεύουμε. Δηλαδή, πως συμπαρατάσσονται εναντίον κάθε τίμιου αγωνιστή οι ιδεολογικά πολιτικοί αντίπαλοι. Όμως η Ζωή, η Δημοκρατία, η Ελευθερία και το Μέλλον δεν ανήκει στους στριφοκώληδες. Αυτοί είναι ήδη νεκροί και η μπόχα της πτωμαΐνης τους εκπέμπεται χιλιόμετρα και οι αξιοθρήνητοι πιστεύουν πως ζουν και βασιλεύουν. Τους λυπόμαστε.