Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Βαφειάδης Ζήσης

Φθόγγοι

 

Έγυραν και τ’ αμμόκρινα στη θλίψη

του σούρουπου, π’ απλώνεται στη γη.

τις νότες του το κύμα έχει αποκρύψει,

σε τούτη τη νεκρόμορφη σιγή.

 

Θυμάμαι μια βουή, μια τέτοιαν ώρα,

που ’γειρες ο κεφάλι σου και συ,

στην άχαρη ζωή τη μαυροφόρα,

για συντροφιά μου έχει μείνει το κρασί.

 

Μονάχος τώρα πια το κάθε βράδυ

νομίζω πως σε βλέπω εκεί ψηλά

λες και τ’ απόσπερου τ’ ολόθαμπο το χάδι

είν’ από σένα, από πλάτη σιωπηλά.

 

Και μέσα στ’ ονειρόφωνο μεθύσι

σε βρίσκω γελαστή στον ουρανό

κι ένα τρεμάμενο καντήλι πάει να σβήσει

μέσα στ’ αγέρα το τραγούδι το βραχνό.

 

 

Από την ποιητική

«Ένα δένδρο στο Ξέφωτο»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *