Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ελεύθερη Άποψη

 

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! ΣΕ 24 ΜΕΡΕΣ ΧΡΙΣΟΥΓΕΝΝΑ!

ΨΗΛΑ ΤΟ ΗΘΙΚΟ- ΨΗΛΑ ΤΟΝ ΠΗΧΥ! ΟΛΑ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΟΥΝ…

ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑ ΜΑΡΙΑ 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΡΟΝΟ – ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ0 ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ;

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΜΕΝΗΣ ΓΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ… ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΙΜΠΡΑΗΜ ΠΑΣΑ…

Στέρεψε η γης από τη γενιά του Λεωνίδα, του Παπαφλέσσα, της Μαντώς…

Η πτώχευση της αλυσίδας ειδών ένδυσης sprider, που διοχέτευε ελληνικό ποιοτικό ρούχο στην αγορά, μετά από αλληλουχία πυρκαγιών, που κατέστρεψαν εγκαταστάσεις της εταιρείας, θύμισε τις αλήστου μνήμης εποχές, καταστροφής εξαιρετικών επιχειρήσεων της χώρας μας, όπως πχ, το ΜΙΝΙΟΝ, ώστε να ανοίξει πεδίον δόξης λαμπρόν, για την εισβολή ξένων επιχειρήσεων εισαγωγών συνήθως τριτοκοσμικής φθηνοσαβούρας και να υποβαθμιστεί το κριτήριο της made in Greece ποιότητας, όπου είχαμε καλώς και υπερήφανα εθιστεί. Ο Έλληνας σήμερα διακατέχεται από ξενομανία, σύμπλεγμα κατωτερότητας και ανασφάλειας, έναντι του τόπου και των συμπολιτών του. Αυτό, είναι φαινόμενο αυτοκαταστροφής. Μάθαμε να φοράμε πλαστικά ρούχα και υποδήματα και να πετάμε στα ρέματα, ολόκληρες μπάλες, μαλλιά αιγοπροβάτων, έναν ανεκτίμητης διαχρονικά αξίας πλούτο, άλλων εποχών. Εθιστήκαμε σε ξενόφερτα και αφανίσαμε τη γηγενή οικονομία, με τις ευλογίες των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Μάθαμε να μην εξελισσόμαστε τεχνολογικά.

Ακόμα και ιστορία, διδασκόμαστε μέσα από τις Άγριες Μέλισσες του ΑΝΤ1, όπου ευτελίζεται μέσα από τάχα αντιχουντικά λογίδρια τριών αγίων κατά τα άλλα φονισσών, του βιαστή εκείνης, που πήγε με τον άντρα της αδελφής της, ο Ελληνικός στρατός για μια ακόμη φορά. Η αμελέτητη μεταπολιτευτική αντιφασιστική δράση του καναπέ με ροή αέναης δανειοληψίας, πουλάει και εξαργυρώνεται εύκολα. Ευτυχώς, που ένας δάσκαλος, που αγάπησε δύο και χήρεψε από τη μία, ένας πρώην χασισοκαλλιεργητής, ένας serial killer με την μαύρη ταινία του πειρατή στο μάτι, μία ανανήψασα ζωντοχήρα – καφετζού, μια μαμμή – μπουτικατζού, η υπερήλικας ανάπηρη μάνα του χωροφύλακα – ο σαολίν σοφός του χωριού και ένα χωριό που όλη μέρα τη βγάζει στο καφενείο και ζει από τουρσιά, έχουν δημοκρατική συνείδηση όλοι εναντίον του ενός κακού αξιωματικού, ή των αξιωματικών, που στο νοήμον κοινό παρουσιάζονται ως στυγνοί εγκληματίες, δολοφόνοι κι εκβιαστές. Αυτό το αφήγημα – χρυσορυχείο της μεταπολίτευσης, κάποια ημέρα, θα κριθεί από την ιστορία…

Να γιατί σαρώνει τηλεοπτικά το τουρκο – σήριαλ με το ζαβό παιδί Ελίφ, που συνεχώς πατούν αυτοκίνητα, όπου εξυμνείται η μητρότητα, δίχως ρουφηχτά αυγά είτε μεταξύ κοτών, είτε μεταξύ κοκορίκων, για να είμαστε του συρμού…

Εμένα πάντως, κάθε είδους μομφή προς τον Ελληνικό στρατό με ενοχλεί, περισσότερο από την κάθε Φατμέ, Αϊσέ ή Ογιά, που εισβάλλει σεμνά στην οθόνη μου με τούρκικο όνομα και ελληνικά χαρακτηριστικά να μου θυμίζει, πόσοι Έλληνες μιλούν σήμερα την τουρκική και επιβίωσαν εξισλαμισμένοι… Προτιμώ να συγκινούμαι σαν βλέπω οικεία πρόσωπα με άλλη εθνική -υποτίθεται- ταυτότητα, παρά να ακούω Έλληνες να μειώνουν το στρατό τους ταυτίζοντας το έργο και την ιστορία του με φασισμούς και χούντες, πρακτορείων και πρακτόρων, που… πως να το κάνουμε, έχουν πολλές φορές και δημοκρατική μουτσούνα…

Ο Ελληνικός στρατός, υπήρξε και είναι ό,τι αγνότερο υπάρχει στη χώρα γιατί είναι ο ανθός της νεολαίας μας και ο πρώτος, που θυσιάζει ζωές ΤΟΥΣ, σε περίπτωση εθνικού κινδύνου. Αυτό βέβαια, αμφισβητείται από όσους αγαπούν τον κίνδυνο του έθνους, γιατί μισούν το έθνος.

Μάθαμε λοιπόν, να υποτιμούμε το στρατό, να ζούμε με επιδόματα και να μην λερώνουμε τα χέρια, με εργασία. Λησμονήσαμε ότι το διεθνές δίκαιο, έχει ηθοποιούς, που δικάζουν και στρατούς, που επιβάλλουν οριστικές αλλαγές συνόρων, που αενάως καταδικάζονται στα λόγια και τα χαρτιά, για να μην συγχιζόμαστε και στεναχωρούν τα κλάματά μας τους σκηνοθέτες των αλλαγών αυτών.

Ο στρατιώτης και η εργατική μέλισσα, στην Ελλάδα, τελούν υπό ανηλεή διωγμό, ώστε να ενισχύεται το παγκόσμιο εργοτάξιο της Κίνας και κατά δεύτερο λόγο, η τεχνητή ξενοκίνητη οικονομική φούσκα, της γείτονος Τουρκίας.

Μετά την απομύζηση του αυτόχθονος Ελληνικού πληθυσμού, από την παράσταση της τεχνητής πτώχευσης, όπου πρακτικά απαγορεύεται να παράγει, έχομε εκτός από θανατηφόρο νόσημα (διότι αυτό είναι γεγονός), επιβολή εξοντωτικών προστίμων, με πρόσχημα την πανδημία.

Δεν φταίει ο απλός λαός, που δεν εμβολιάζεται. Αναζητήστε την αιτία, που ο λαός έχει χάσει την εμπιστοσύνη του σε οτιδήποτε έχει σχέση με το κράτος και τον επιστημονικό κόσμο.

Η επιβολή προστίμων σε ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών, μπορεί φαινομενικά να αυξήσει τη ροή στα εμβολιαστικά κέντρα, αλλά λειτουργεί πρακτικά, σαν συμπιεσμένο ελατήριο της κοινής γνώμης, όσο κι αν αυτή έχει αποδείξει περίτρανα, ότι έχει μνήμη χρυσόψαρου.

Προσωπικά, επειδή έχω δει οικογένειες να ξεκληρίζονται από τον ιό φονιά, εκτός των εμβολιασμένων, που νοσούν συνήθως ελαφρότερα και διασώζονται, τάσσομαι υπέρ των εμβολιασμών. Η δε διασπορά «απόψεων», ότι μέσα στο εμβόλιο, υπάρχουν άγνωστες ουσίες, που προκαλούν από καρκίνο, έως και… μετεμψύχωση, χταπόδια, πλοκάμια ακόμα και… σατανόσκονη, με εξοργίζουν.

Πιστεύω ότι η απόφαση, για το πρόστιμο των 100 ευρώ, υπήρξε μια δύσκολη απόφαση, στην οποία εξωθήθηκε η Κυβέρνηση εξ αιτίας της αποτυχίας της να πείσει τον Ελληνικό λαό να εμβολιαστεί και να προφυλαχθεί κατά του κορωνοϊού.

Ως ταξικό, πυροβολούν το μέτρο, οι αντιτασσόμενοι σε αυτό, σπαταλώντας ενέργεια, αντί να ερευνήσουν και να πιέσουν, ώστε να ανεβεί το επίπεδο νοσηλείας στα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας και να κατοχυρωθεί το ασφαλιστικό δικαίωμα όσων τόσα χρόνια πλήρωναν από το υστέρημα τους για την ενίσχυσή του και διαπιστώνουν καθημερινά ότι κατακερματίζεται, για να νοσηλεύονται δωρεάν όλοι οι ανασφάλιστοι αλλοδαποί, παρανόμως εισερχόμενοι σε ευνομούμενη χώρα με συγκεκριμένα σύνορα, που διαρκώς παραβιάζονται. Όταν αυτός, που πληρώνει εισφορές, διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει ανταποδοτικότητα, παύει να εμπιστεύεται, με όσα αυτό συνεπάγεται: μείωση των εισφορών και στρατιές ανεμβολίαστων.

Ωστόσο, εκτός από την στείρα πολιτική προστίμων, που έφθασε έως και την φαιδρότητα, υπάρχουν ερωτήματα, για τα οποία κάθε καλόπιστος πολίτης στην Ελλάδα, επιθυμεί απάντηση.

Πεθαίνουν οι ασθενείς από τον κορονοϊό… Κατά πόσο αυξάνεται η θνητότητα, αλλά και ο επιπολασμός της νόσου αυξανομένου του ιικού φορτίου, μέσα στην «ατμόσφαιρα» των νοσηλευτικών ιδρυμάτων;

Στα νοσοκομεία, η ροή των εισερχόμενων έπρεπε να ελέγχεται όπως στις Τράπεζες. Ένας εισέρχεται και άλλος εξέρχεται στην Τράπεζα, το ίδιο έπρεπε να συμβαίνει και στα νοσοκομεία. Κάρτα εισόδου, προκειμένου να παρεμποδίζεται η διασπορά της νόσου και να γίνεται έλεγχος ποιος, πόση ώρα και γιατί ευρίσκεται εντός του χώρου, που πρέπει να είναι ελεγχόμενος.

Υπάρχουν μηχανήματα καθαρισμού αέρα σε κοινόχρηστους και χώρους νοσηλείας, ή ο εξαερισμός, τελείται δια των ανοικτών παραθύρων; Τίθεται θέμα αθροίσματος εισπνεόμενου ιικού φορτίου, ασθενών, προσωπικού και επισκεπτών; Πως μειώνεται αυτό το επικίνδυνο άθροισμα;

Υπάρχει ικανό ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και αν ναι, πως υπολογίζεται και επιτυγχάνεται βάσει προσόντων η επάρκειά του; Με επιτάξεις ανειδίκευτων, που περισσότερο εμποδίζουν το εξειδικευμένο προσωπικό επιφορτίζοντας το να εκπαιδεύει και να νοσηλεύει ταυτόχρονα;

Εν τέλει, ασχοληθήκαμε με τον πρόληψη, ήτοι τα εμβόλια. Συστήσαμε όμως στον πληθυσμό, να αποφεύγει κάθε άσκοπη μετακίνηση και έκθεση σε πολυκοσμία, με ή χωρίς εμβόλιο; Ήταν το κράτος, που ενέπνευσε το περίφημο, ότι με τα εμβόλια, θα πάρουμε πίσω τη ζωή μας; Και η φυματίωση, που θέριζε προπολεμικά και μεταπολεμικά καταπολεμήθηκε και σχεδόν εξαφανίστηκε, με φάρμακα και εμβόλια, αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι είναι σωστό, να εισπνέει ο ένας την εκπνοή του άλλο μέσα σε λεωφορεία και τραίνα, πόσο μάλλον όταν η δημόσια υγεία απειλείται από έναν υπέρ – μεταδοτικό ιό, που ήδη έχει απομονωθεί και είναι ορατός με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, αλλά και από τις μεταλλάξεις του.

Υπολογίστηκε και αντιμετωπίστηκε η εισπνοή ιικού φορτίου, εντός των μέσων μαζικής μετακίνησης, με ειδικά μηχανήματα εξαερισμού ή έστω υποχρεωτικά ανοικτά παράθυρα, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες;

Εφαρμόστηκε η εξυπηρέτηση των πολιτών σε δημόσιες υπηρεσίες ψηφιακά, η παραμένουν χώροι διασποράς; Πόσο ευκολότερη και ασφαλέστερη για πολίτες και υπάλληλους, θα ήταν, η υποβολή ψηφιακού αιτήματος και παραλαβή ψηφιακά του αιτούμενου, είτε παραλαβή από την υπηρεσία ορισμένες ημέρες και ώρες, δίχως χρόνο αναμονής, εφόσον απαλείφεται το διάστημα αναμονής εντός του χώρου της υπηρεσίας; Αυτό γίνεται με διαχωρισμό ωρών εργασίας και εξυπηρέτησης κοινού, από πλευράς της υπηρεσίας. Δηλαδή, άλλες ώρες προετοιμάζεται η απάντηση της υπηρεσίας και άλλες ώρες και ημέρες ει δυνατόν, εισέρχεται το κοινό για παραλαβή, σε ορισμένο χώρο, κατά προτίμηση ανοικτό.

Οι πανδημίες, αντιμετωπίζονται με εμβόλια και ειδικά μέτρα προστασίας του κοινού, σε χώρους, όπου η διασπορά, ευνοείται. Αυτοί οι χώροι, είναι κυρίως τα νοσηλευτικά ιδρύματα, οι δημόσιες υπηρεσίες, μέσα συγκοινωνίας, ταξί, πολυϊατρεία, ιατρεία και καταστήματα λιανικής. Άλλο lockdown και άλλο συνθήκες lockdown.Συγκεκριμένα, εκτός του εμβολιασμού, πρέπει να συνυπάρχουν, συνθήκες καλού εξαερισμού και έλεγχος εισερχόμενων- εξερχόμενων με αυστηρά ραντεβού.

Και κάτι άλλο: κύριοι της Κυβέρνησης και λοιποί αρμόδιοι, σε μια κατηγορία προσωπικά, τολμώ να εκφράσω, ότι θα έπρεπε να αποδοθούν μέγιστες ευθύνες και πρόστιμα, είτε είναι εμβολιασμένοι, είτε όχι: Σε όσους ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι νοσούν και κυκλοφορούν ανάμεσα σε υγιείς κι ανυποψίαστους συμπολίτες τους και εν γνώσει της κάκιστης αυτής πράξης τους, εισέρχονται σε καταστήματα, ταξί και λεωφορεία, με ή χωρίς μάσκα -το ίδιο κάνει- και  μέχρι να φθάσουν στη νοσηλεία και τη διασωλήνωση, έχουν πάρει στο λαιμό τους πλήθος ανυποψίαστων ανθρώπων…

Εδώ, χτυπήστε αμείλικτα.

Μαρία Μπουκουβάλα

Ιατρός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *