Ζωντάνευαν ποτάμια άνθρωποι

Τέτοιες εικόνες δεν τις βλέπουμε σήμερα. Τα ποτάμια, τα ρέματα και οι βρύσες υπήρξαν για πολλά χρόνια στα χωριά μας, το πλυσταριό της κάθε νοικοκυράς. Εδώ έπλεναν τα ρούχα, τα κλινοσκεπάσματα (κουβέρτες, βελέντζες, στρωσίδια) μαλλιά προβάτων και άλλα πράγματα απ’ το σπιτικό τους.

Ο γυναικόκοσμος- συνήθως μεσόκοπες και κορίτσια- ζωντάνευε και στόλιζε τούτους τους χώρους. Οι φωνές τα, τα γέλια, το κοπάνισμα των ρούχων, τα τραγούδια ενώνονταν με τον παφλασμό των γάργαρων νερών και συνέθεταν μια γλυκιά και χαρούμενη οχλοβοή.

Η παρουσία των γυναικών δε σήμαινε μόνο δουλειά. Ήταν ένας ακόμη τόπος γυναικείας συνάθροισης. Εκεί μάθαιναν τα νέα του χωριού, τα σχολίαζαν, έλεγαν τα αστεία τους και βέβαια τραγουδούσαν. Να μην ξεχνάμε πως αυτοί οι τόποι, και πολλοί άλλοι, υπήρξαν οι βρυσομάνες και τα εργαστήρια των δημοτικών μας τραγουδιών.