Κάσσης Μιχάλης
Στον Γιάννη Λεμπέση
μες στην ψυχή με καίει
γιατί παντού και πάντοτε
πάλι ο φτωχός θα κλαίει
Λάκκους σκάβουν οι οβίδες
πάντα κάπου στρίβουν βίδες.
Πήραν χρυσάφι μ’ αίματα
ακόμα άλλο κι άλλο,
γιατί παντού και πάντοτε
θάνατοι το ρεγάλο.
Πόσους του χρυσού η λάμψη
πρόωρα, άδικα, έχει θάψει.
Μιχάλης Κάσσης
Από την ποιητική συλλογή
«Ποιώντας»