Κανατσέλης Γιάννης
Αθήνα
Αθήνα, χώρα της Παλλάδας,
που γεννάς Παρθενώνες
και καρδιά ’σαι της Ελλάδας
σ’ όλους τους αιώνες.
Γη του Κέκροπα ακριβή,
λεβεντομάνα κόρη,
μυριόχαρη, και φωτεινή,
με το λαμπρό σου δόρυ.
Υψηλοσκέπαστοι ναοί,
να κάνεις τις θυσίες,
και τα αγάλματα, οι θεοί,
σεμνοί, με νουθεσίες.
Την Άνοιξη, το Διόνυσο,
τιμάς και εορτάζεις,
κρασί απ’ την Αλόννησο
μες στα ποτήρια στάζεις.
Στη Δήμητρα τη λατρευτή,
μα και στην Περσεφόνη,
περίσσια είν’ η τιμή,
ήταν για σε τιμόνι.
Γιατί ευλόγησαν τη γη,
το στάρι το κριθάρι,
στην Ελευσίνα την τρανή,
έδωσαν τόση χάρη.
Οι δρόμοι γεμάτοι ανδριάντες,
στρατηγών πολύ γενναίων,
που πολέμησαν ως άνδρες,
για παράδειγμα των νέων.
Η Δημοκρατία υψώθηκε,
σε σένα Αθήνα, μεγάλη,
και ο 6ος αιώνας καθιερώθηκε,
να σου θυμίζει τα κάλλη.
Τα έργα, τα κομψοτεχνήματα
είναι πολλά και ωραία,
σου τραγουδούν ποιήματα,
είσαι λαμπρή και σπουδαία.
Γιάννης Κανατσέλης