Κανατσέλης Γιάννη ποίημα “Μάνα”
Ποιος θαρχότανε κοντά σου
δυό λογάκια να σου πει;
Ποιος θα σούπιανε το χέρι
μία δύσκολη στιγμή;
Ποιος τη νύχτα θ’ αγρυπνούσε
στο προσκέφαλο σιμά;
Ποιος το στήθος θ’ ακουμπούσε
να σ’ ακούσει την καρδιά;
Ποιος τον κόσμο θα κινούσε,
θάλασσες, βουνά, λαγκάδια
και συνέχεια θ’ αγρυπνούσε
νάχεις ήσυχα τα βράδια;
Ποιος στον πόνο, την χαρά
και της λύπης τα σημάδια
θα σου χάριζε αγάπη
να μην νιώθεις ποτέ άδεια;
Ποιος θα σούφερνε στο πιάτο
ότι πάντα επιθυμείς;
Ποιος πολύ θα λαχταρούσε
για να μην του πληγωθείς.
Ποιος, τις πληγές σου και το δάκρυ
απαλά θα σου σφουγγούσε
και στον πυρετό σου πάντα
μ’ αγωνία θα ριγούσε;
Μάνα μου, γλυκιά μανούλα,
μόνο εσύ θα τα μπορούσες.
Την ζωή μου για να σώσεις
και στον Άδη θα χιμούσες.