Μικρό παιδί

Μικρό παιδί στην άσφαλτο

που κουρασμένο κουβαλάς

την ιστορία στη μικρή σου τη βαλίτσα

και του πανωφοριού τη ζέστα

στο χέρι γύρω το δεξί

ποια λόγια να πω,

για να γλυκάνω την ψυχή σου;

Ποια ρήματα και ποια ουσιαστικά,

προπάντων ποια επίθετα,

μπορούν να πουν τη φρίκη,

που τη ματιά σου ίδιος δαίμονας

κυριεύει και καλπάζει στη μεγάλη

τη δημοσιά, διπλώνοντας τους πρόσφυγες

με της απανθρωπιάς το ατσαλόσυρμα;

Μικρό παιδί παντός καιρού

στο παρελθόν δική σου είχες

πατρίδα κι ένα σπίτι με  γλάστρες

και χελιδόνια στο χαγιάτι,

παιγνίδια στις μεγάλες ρούγες

και στο κρεβάτι παραμύθια.

Οι αφεντάδες τώρα σου τα πήραν όλα,

η σκέψη τους κακός αέρας

σε πέταξε στους δρόμους και στις θάλασσες

για την πεδιάδα των απάτριδων,

με τα σκυλιά τα αιμοβόρα στα συρματοπλέγματα

να θανατώνουν την ελπίδα διαφυγής.

Μικρό παιδί στην άσφαλτο

απαρηγόρητο και μόνο,

που θαρραλέα σέρνεις του αιώνα

το αίσχος,  μην ξεχνάς ποτέ

πως πάντα τελικά οι δράκοι

από τα δόρατα νικιούνται

των γενναιόψυχων ηρώων!

 

Ελένη Σταθοπούλου