Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Παίζουμε καπάκια;

καπάκια“…Με ένα μεταλλικό καπάκι λεμονάδας, μπύρας, πορτοκαλάδας ή οποιουδήποτε άλλου αναψυκτικού, καθένας μας, παίζαμε Καπάκια πάνω στο ρείθρο του πεζοδρόμιου, ή σε κάποιο στενό πεζούλι, συνήθως από τσιμεντόλιθο.

Ο κάθε παίχτης, εναλλάξ, τινάζοντας το μεσαίο δάχτυλο πάνω στον αντίχειρα, έσπρωχνε το καπάκι του, που τοποθετούσε ανάποδα, πάνω στο ρείθρο αρχίζοντας από την άκρη.

Έκανες ένα ρούμπο αν έφτανες πρώτος στην άλλη άκρη.

Αν όμως το καπάκι σου έπεφτε έξω από το ρείθρο άρχιζες πάλι από τη αφετηρία.

Αν ο αντίπαλός σου, που σε ακολουθούσε με το δικό του καπάκι έσπρωχνε έντεχνα το δικό σου έξω από το ρείθρο χωρίς όμως να πέσει και το δικό του, εκείνος συνέχιζε ενώ εσύ έπρεπε να πας πάλι στην αφετηρία.

Κέρδιζε όποιος έκανε πρώτος τους ρούμπους που είχαν συμφωνηθεί”.

Ήταν ένα πραγματικά όμορφο παιχνίδι, που ήθελε ψυχραιμία, παρατηρητικότητα, αυτοσυγκέντρωση ευκινησία δακτύλων.

Άρης Γαβριηλίδης

Από το βιβλίο του

“Νοσταλγώντας την δεκαετία του ’50-Η ζωή σε μαι συνοικία του Πειραιά”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *