Προέχει η ψυχή και όλα έπονται

Μπορεί να παρουσιάζεται με οξύτατη μορφή στις μέρες μας λόγω του πολέμου στην Ουκρανία το ενεργειακό μα δεν είναι καινούργιο πρόβλημα για την ανθρωπότητα. Εδώ και πολλά χρόνια -καιρούς και καιρούς- ακούμε τους ειδικούς να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και να προβληματίζονται για τις πηγές ενέργειας του πλανήτη, που όπως όλα τα υλικά αγαθά, όσο πάνε και τελειώνουν και ψάχνουν να βρουν καινούργιες που θα τις αντικαταστήσουν, πριν εκείνες εκλείψουν εντελώς.

Το πρόβλημα δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε και ευκαταφρόνητο. Χωρίς τις πηγές ενέργειας ο κόσμος όλος θα νεκρωθεί. Οι μηχανές θα σταματήσουν να δουλεύουν, τα αγαθά θα σταματήσουν να παράγονται, οι άνθρωποι θα χάσουν τις δουλειές τους.

Για τον ίδιο τον άνθρωπο όμως, σαν προσωπικότητα, δεν υπάρχει ευτυχώς κίνδυνος. Οι δυνάμεις που διαθέτει η ψυχή για τη δραστηριοποίηση του ανθρώπου, η θέληση, η υπομονή, η αποφασιστικότητα, το θάρρος, η σωστή κρίση, δεν τελειώνουν ποτέ. Χάνονται όμως όταν ο ίδιος ο άνθρωπος αδρανήσει.

Χρειάζεται λοιπόν προσοχή και προσευχή προς τον Θεό γιατί αν χαθεί η επαφή με το Θεό χάνονται και οι δυνάμεις της ψυχής, αίτιοι για αυτό είμαστε εμείς οι ίδιοι κανείς άλλος. Μα, γιατί πρέπει να ζητούμε από το Θεό να αξιοποιούμε τις δυνάμεις εκείνες που μας έβαλε μέσα μας για να επιτελούμε το μεγάλο έργο της ζωής μας.

Προσευχή λοιπόν, πάντοτε και για οτιδήποτε. Είναι μια πράξη ανύψωσης της ψυχής προς το Θεό. Μια πράξη αγάπης και λατρείας προς την πηγή του θαύματος που λέγεται ζωή, σημειώνει ο Αλέξης Καρρέλ. Όταν πρωτοεξελέγη πληρεξούσιος της Βιρτζίνιας ο Ουάσιγκτον και ένας θαυμαστής του ζήτησε από το γραμματέα της βουλής της πολιτείας αυτής να του δείξει τον «Κύριο Ουάσιγκτον». Και ο γραμματέας αντί άλλης απαντήσεως είπε:

«Πήγαινε στην αίθουσα της βουλής και παρακολούθησε την προσευχή των πληρεξούσιων προς της ενάρξεως της συνεδριάσεως. Ο Ουάσιγκτον είναι εκείνος που προσεύχεται γονατισμένος.»

Ως συμπέρασμα, μπορούμε να πούμε ότι οι πραγματικοί Χριστιανοί είναι πάντα χαρούμενοι. Ακόμα και όταν δοκιμάζονται στο καμίνι της θλίψεως και του πειρασμού ή όταν ορθώνονται μπροστά τους αδιαπέραστα (κατά κόσμο) αδιέξοδα.

Και τούτο γιατί η χαρά τους δεν εξαρτάται από τις γήινες συνθήκες, πρωτίστως και κυρίως εξαρτάται από την κοινωνία και την ένωση τους με το Χριστό.

Δρακάτος Χαράλαμπος

Πρόεδρος Πολιτιστικής Ενώσεως Περάματος