“Σε …παραμυθιάζω”
Πασχίζω να σε ξεγελάσω, να σου πω ιστορίες και παραμύθια. Σου προσφέρω την ανεμελιά του χθες, για να γλυκάνω κάθε πίκρα σου.
Όμως του κάκου!
Περάσανε τα χρόνια που μπορούσα εύκολα να φτιάξω ένα παραμύθι.
Τότε έκλεινα τα μάτια και είχα μπροστά μου άφθονο υλικό για να σκαρώσω όσες ιστορίες ήθελες.
Τώρα σπάζω το κεφάλι μου. Σμίγω στο ίδιο παραμύθι τους θεούς του Ολύμπου με τον Κοντορεβυθούλη και την Κοκκινοσκουφίτσα, αλλά και πάλι δεν μου βγαίνει. Περιμένεις κάτι καλύτερο!
Κλείνω τα μάτια και νομίζεις ότι σκέφτομαι το παραμύθι, όμως είναι από την κούραση, κι εσύ επιμένεις …”και μετά και μετά”. Θες την συνέχεια. Πού να βρω όμως ένα φινάλε, “ότι ζήσανε εκείνοι καλά και μεις καλύτερα”, για να κλείσω την ιστορία που άρχισα!
Το σήμερα δεν με εμπνέει, και δανείζομαι πάλι από το παρελθόν, για να μην σε απογοητεύσω!
Νίκος Καρβουνάς