Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ταψιά και λαμαρίνες στον φούρνο της γειτονιάς

φούρνος«…Ο αρτεργάτης, ο κυρ Παναγιώτης, από την Ήπειρο, παραλάμβανε τις λαμαρίνες και τα ταψιά με τα φαγητά, έγραφε με κιμωλία το όνομα του πελάτη, τα έψηνε προσθέτοντας το χρειαζούμενο νερό από μια μεταλλική κανάτα, έριχνε το κριθαράκι στο γιουβέτσι, ξεφούρνιζε και έβαζε τα ταψιά στην ξύλινη σκαλωσιά. Μολονότι επιτηρούσε ταυτόχρονα δεκάδες ταψιά, ποτέ δεν έκαψε ούτε άφησε άψητο φαγητό, όπως συμβαίνει καμιά φορά στις νοικοκυρές που ψήνουν στην ηλεκτρική τους κουζίνα.

Οι πελάτες έρχονταν να παραλάβουν το ταψί τους φέρνοντας μαζί τους τις «πιάστρες», τα ειδικά πανάκια για να πιάνουν τα καυτά ταψιά, διαφορετικά το κατάστημα διέθετε κομμάτια εφημερίδας για αυτή τη δουλειά.

Δεν ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις που το ταψί γλίστραγε από τα παιδικά χέρια και το περιεχόμενο του, άψητο ή ψημένο, έπεφτε στο χώμα, με αναπόφευκτο πλέον το κατσάδιασμα στο σπίτι….»

Άρης Γαβριηλίδης

Απόσπασμα από το βιβλίο “Νοσταλγώντας τη δεκαετία του ’50-Η ζωή σε μια συνοικία του Πειραιά”

Σημείωση: Πόσο όμορφα μας τα αναφέρει ο συγγραφέας, θυμάμαι πραγματικά όλα αυτά γιατί τα έζησα. Ειδικά την περίοδο των Χριστουγέννων και ειδικά του Πάσχα, το πήγαινε έλα με τα ταψιά και τα κουλούρια στον φούρνο, δεν περιγράφεται.

Οι Φουρναραίοι όλοι είχαν υπευθυνότητα, ποτέ δεν είχαν κάψει φαγητό ή λαμαρίνα με κουλούρια. Εποχή πραγματικά άξια να την θυμάσαι και είμαστε ευτυχισμένοι που τη ζήσαμε.

Να σημειωθεί ότι τις λαμαρίνες για τα κουλούρια τις παρείχαν δωρεάν οι φούρνοι, γιατί εμείς, φυσικά, δεν είχαμε.

Τα ψημένα φαγητά τα έβαζαν σε ειδικά ράφια, και πήγαινες και έπαιρνες το δικό σου, ξεχωρίζοντάς το από την όψη ή από το όνομα που ήταν γραμμένο στο ταψί.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *