Το παραμυθάκι της Φωνής.Θαυματουργά βότανα της Κρήτης

”Νάνι νάνι κι όπου το πονεί να γιάνει” έλεγε η Κροκίνα η μαμά του Κρόκυ του μικρού κροκόδειλου. Εκείνος μέρα νύχτα πονούσε το δοντάκι του και δεν κοιμόταν.

Μια μέρα έρχεται επίσκεψη ο Κύρος ο νονός του από την Κρήτη. Μόλις είδε το μικρό να κλαίει είπε τραγουδώντας. «Εγώ είμαι χόρτο του Θεού. Με λένε Γοργογιάννη κι όποιος με βράσει και με πιει όπου πονεί θα γιάνει». και τσουπ έβγαλε από το σακούλι του ένα παράξενο φυτό .

Είχε λεπτά στελέχη με μακριά ανοιχτοπράσινα φύλλα και όμορφα, μοβ, λευκά ή πράσινα άνθη με χαρακτηριστικό έντονο άρωμα που θύμιζε λεμόνι.

”Είναι τονωτικό, σπασμολυτικό  Καταπολεμά την αϋπνία” είπε ο κουμπάρος και αμέσως πήγε κι έφτιαξε ένα τέλειο ρόφημα.

Μόλις ο Κρόκυ το ήπιε έγιανε.

”Θέλω κι εγώ ”είπε η Κρέκυ η αδελφή του.

”Για σένα θα φτιάξω μια γρανίτα Λουΐζας ”της είπε χαμογελαστά ο νονός

”Θέλω κι εγώ” έλεγε και η μαμά Κροκίνα

”Εσένα θα σου φτιάξω λεμονάδα με Λουΐζα” της ανταπάντησε ο Κύρος

”Για μένα έχει κάτι”; ρώτησε ο παππούς ο παραπονιάρης.

”Για σένα τα καλύτερα νέα. Κάθε μέρα θα πίνεις ένα ζεστό ρόφημα κι η μνήμη σου θα πηγαίνει ρολόι” του είπε αινιγματικά ο κουμπάρος.

”Άσε τις κουζουλάδες Κύρο και δώσε μου κι εμένα αυτήν τη γρανίτα που μου έσπασε η μυρωδιά τη μύτη” είπε ο παππούς γελώντας.

Χαρούμενοι όλοι αφού έγιαναν έπιασαν και το τραγούδι.

«Του Ψηλορείτη βότανα θα χρησιμοποιήσω / για την πληγή του έρωτα μήπως και τηνε κλείσω. / Του Ψηλορείτη βότανα θα βάλω στο ποτήρι / να σου τα δώσω να τα πιείς να μου κρατάς χατήρι. / Σαν τον αγριοβάλσαμο ο έρωτάς σου ανθίζει / και τ΄ άρωμά του στην καρδιά μπαίνει και τη ραντίζει».

Ζωή Μπούζα