Γνωρίζοντας την Ελλάδα
Δύο περιοχές της Αττικής με περίεργα ονόματα
που λίγοι ξέρουν ποιες είναι
Η Αττική έχει μια τόσο πλούσια ιστορία που σε εκπλήσσει κάθε φορά που την ανακαλύπτεις. Γεγονότα, ιστορίες, μύθοι και θρύλοι ακολουθούν τις διάφορες περιοχές της. Όπως επίσης τις ακολουθούν και διάφορα ονόματα. Πολλές από τις περιοχές της Αττικής ονομάζονται πλέον εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι πριν 30 χρόνια για παράδειγμα. Αυτό συμβαίνει και με δύο περιοχές της Αττικής οι οποίες έχουν περίεργα ονόματα αλλά λίγοι ξέρουν ποιες πραγματικά είναι. Ο λόγος για το Χεζολίθαρο και τη Μουνιχία.
Το Χεζολίθαρο στο κέντρο της Αθήνας
Η περιοχή που πάλαι ποτέ ονομαζόταν Χεζολίθαρο ήταν τμήμα του σημερινού Μεταξουργείου. Είναι ουσιαστικά τμήμα ανάμεσα στο Μεταξουργείο και στο Βοτανικό. Πώς όμως είχε προκύψει αυτό το όνομα; Ήταν όταν τα αδέρφια Δουρούτη ίδρυσαν στην περιοχή τις πρώτες μεταξουργικές επιχειρήσεις.
Μετά το γάμο του Αθανάσιου Δουρούτη με την κόρη του Μιχαήλ Ιατρού δημιούργησαν την εταιρεία «Σηρική Εταιρεία της Ελλάδος Α. Γ. Δουρούτης και Σία». Αγόρασαν έπειτα το χρεωκοπημένο εργοστάσιο μεταξουργίας των Άγγλων.
Κάπως έτσι, λοιπόν, συνοπτικά, γεννήθηκε το Μεταξουργείο με γενικό διευθυντή τον Αθανάσιο Δουρούτη ο οποίος μάλιστα ζούσε μέσα στο εργοστάσιο. Στους τίτλους κυριότητας του εργοστασίου της οικογένειας Δουρούτη αναφέρονταν εναλλάξ τα τοπωνύμια «Χρισμένο λιθάρι», «Χρυσολίθαρο» αλλά και «Χεζολίθαρο». Έτσι έμεινε να το αποκαλούν με αυτό το όνομα. Εντωμεταξύ γύρω από το εργοστάσιο σχηματίστηκε ολόκληρη περιοχή με το όνομα «Χεζολίθαρο» η οποία σήμερα λέγεται Μεταξουργείο.
Η Μουνιχία της Αττικής
Κατά τον ίδιο τρόπο έχει αλλάξει σήμερα όνομα και μια άλλη περιοχή της Αττικής, η λεγόμενη Μουνιχία. Ο λόγος για το Μικρολίμανο που κάποτε (κατά την αρχαιότητα), λοιπόν, ονομαζόταν λιμένας Μουνιχίας όπως και η ευρύτερη περιοχή.
Πώς είχε προκύψει αυτό το όνομα; Όπως αναφέρει, χαρακτηριστικά ο Ευριπίδης στον Ιππόλυτο, ο αρχικός ιδρυτής της περιοχής ήταν ο μυθικός ήρωας «Μούνιχος» που εγκαταστάθηκε στην περιοχή με τους οπαδούς τους «Μινύες». Ωστόσο, σταδιακά και με την πάροδο των ετών, άλλα ιστορικά γεγονότα έλαβαν χώρα και τελικά παρέμεινε η ονομασία Μικρολίμανο.
Μέζαπος Μάνης
Ένας μικρός οικισμός με ιδιαίτερη ιστορία
Ο Μέζαπος, είναι ένας παραθαλάσσιος οικισμός στην ανατολική Μάνη του νομού Λακωνίας. Πρόκειται για έναν οικισμό με ελάχιστους κατοίκους που πραγματικά μοιάζει σαν να έχει αφήσει το αποτύπωμά του στο χρόνο. Ο οικισμός Μέζαπος είναι χτισμένος πάνω σε βραχώδη τοποθεσία δίπλα στη θάλασσα ανάμεσα σε δύο χειμάρρους. Σε ένα σημείο που κόβει την ανάσα και προσφέρει μια θέα προς τη θάλασσα.
Το 1805 τον οικισμό επισκέφτηκε ο Άγγλος στρατιωτικός, τοπογράφος και αρχαιολόγος Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ. Ο ίδιος ανέφερε ότι το λιμάνι του Μεζάπου θεωρείτο ως το πιο ασφαλές στη δυτική ακτή της Μάνης. Κατά τον 19ο αιώνα, εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Μεζάπου οικογένειες Νικλιάνων και άλλες συγγενικές ή συμμαχικές φατρίες. Πάντως η περιοχή είναι περισσότερο γνωστή για τον πειρατή που είχε βρει καταφύγιο σε αυτό το δαιδαλώδες μέρος.
Η ιστορία, λοιπόν, λέει σύμφωνα με το βιβλίο Ο Μονόφθαλμος και άλλες πειρατικές ιστορίες της Κατερίνα Καριζώνη ότι ο Νικολός Σάσσαρης ήταν ένας ξακουσμένος μονομάτης Μανιάτης πειρατής του 18ου αιώνα μ.Χ στο αρχιπέλαγος και σε ολόκληρη η Μεσόγειο. Κατά το έτος 1748 μ.Χ ο Liveri πρόξενος στα Κύθηρα αναφέρει, ότι στη Μάνη είχε αρματωθεί πειρατικό, που αρμένιζε με μαύρη σημαία. Οι επιθέσεις που έκανε το πειρατικό ήταν πολλές κυρίως προς πλοία μέτριας χωρητικότητας. Το επόμενο έτος ο φημισμένος πειρατής πήγε στα Κύθηρα και έκανε μια ληστρική επιδρομή στις αποθήκες των Κυθήρων. Για κακή τους τύχη όμως, ένα γαλλικό καράβι, που ήταν ελλιμενισμένο, με κανονιοβολισμούς απομάκρυνε τους πειρατές.
Κάπως έτσι κατέφυγε στο Μέζαπο που δημιούργησε τον πύργο του. Ο λεγόμενος πύργος του Σάσσαρη είχε κανόνια, τα οποία, ωστόσο είτε εκλάπησαν είτε τελικά πουλήθηκαν. Κάποιοι κάτοικοι θυμούνται ότι υπήρχε εντός του πύργου ένα σπαθί καρφωμένο στον τοίχο που χάθηκε καθώς το πάτωμα είχε πέσει και ήταν δύσκολη η πρόσβαση. Ο θρύλος, επίσης λέει ότι ο Σάσσαρης ήθελε να κρύψει το θησαυρό του και είχε βρει μια σπηλιά που δε μπορούσε κανείς να προσεγγίσει…
Καλεσμένο: Το καταπράσινο χωριό με το περίφημο λικέρ
Κάθε γωνιά της Ελλάδας κρύβει και ένα μυστικό και κάτι που ίσως δεν γνωρίζουμε για την παράδοση και την ιστορία του. Αυτό συμβαίνει συχνά και με κάποια χωριά μικρότερα και όχι τόσο φημισμένα όσο κάποια άλλα. Αυτό ισχύει και με ένα πανέμορφο και μικρό χωριό της Ευρυτανίας, το Καλεσμένο! Ένα υπέροχο και πολύ φιλόξενο χωριό που ξεχωρίζει για το λικέρ του! Αν βρεθείς στην περιοχή και περάσεις από εκεί, φυσικά θα το δοκιμάσεις και θα ξέρεις γιατί είναι τόσο διάσημο. Εκτός από αυτό, βέβαια, θα απολαύσεις και την ομορφιά του τοπίου και μια ηρεμία που αποζητάς μακριά από την πρωτεύουσα… Δοκίμασε μια εκδρομή στην περιοχή και θα ενθουσιαστείς…
Tο Καλεσμένο, λοιπόν, είναι ένα μικρό χωριό με ιδιαίτερο όνομα το οποίο απέχει περίπου 20 χιλιόμετρα από το φημισμένο Καρπενήσι. Το Καλεσμένο έχει τη δική του ιστορία, χτίστηκε από κατοίκους του Άνω Καλεσμένου οι οποίοι αρχικά είχαν τα χωράφια τους στην περιοχή αλλά σταδιακά μετοίκησαν σε χαμηλότερο υψόμετρο και ευφορότερα εδάφη με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά.
Δεν ονομαζόταν πάντα Καλεσμένο όμως. Αρχικά οι κάτοικοί του μετανάστευαν αρχικά στη Πόλη και γι’ αυτό το έλεγαν «πολιτοχώρι». Σήμερα πολλοί έχουν ματαναστεύσει και στην Αμερική. Πολλά από τα σπίτια του χωριού, είναι αρχοντικά, αποτέλεσμα αγάπης των μεταναστευμένων παιδιών της, που δεν ξεχνάνε την γενέτειρά τους. Γενικότερα η περιοχή κατοικούνταν από αρχαιοτάτων χρόνων. Ανάμεσα του Άνω Καλεσμένο και των Τριφυλλιών, υπάρχει λόφος με το όνομα “Παλιόκαστρο”. Εκεί υπάρχουν ερείπια αρχαίας οχύρωσης και νότια στα ριζά του το Παζαράκι, που πιστεύεται ότι βρίσκονταν στη θέση του αρχαίο χωριό.
Το Καλεσμένο, όπως είπαμε φημίζεται και για ένα συγκεκριμένο είδος του. Είναι ευρέως γνωστό για το μοναδικής ποιότητας ποτού του, το αλκοολούχο μούρο. Το συγκεκριμένο ποτό παράγεται από τις αιωνόβιες κόκκινες μουριές που έχει το χωριό και παράγεται τον Αύγουστο.