Κανατσέλης Γιάννης Ποίημα “Βαρκούλα”
Στην βαρκούλα σ’ έχω βάλει
να λικνίζεσαι απαλά
και τα χρώματα π’ αλλάζουν
να σου φέγγουν τα μαλλιά.
Η ματιά σου η γαλάζια
να αντανακλά παντού
και να γίνεται αμέσως
της ζωής μας πασπαρτού.
Τ’ ακριβό το άρωμά σου
πάντοτε να γίνεται ένα
με της θάλασσας την αύρα
και του ουρανού το γέρμα.
Φως ολούθε να σκορπίζεις,
να φεγγοβολάς σαν φάρος
στο κορμί να είσαι φλόγα
και στο πέταγμά σου γλάρος.
Άστρο της αυγής να στέκεις
να σηκώνεις την ημέρα
σαν καμπάνα εκκλησίας
που το σκότος κάνει πέρα.
Δυνατό να κάνεις ότι
άλλοι αδύνατο θαρρούνε
και να μένεις πάντα νέα
στους αιώνες που θα ’ρθούνε.
Γιάννης Κανατσέλης