Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Πορεία ανθρωπισμού και επιβίωσης

κόκκαληςΟ ευρωπαϊκός στόχος της Κλιματικής Ουδετερότητας για το 2050, είναι ένας υπαρξιακός στόχος για την ανθρωπότητα. Μιλάμε για την μετάβαση σε μία ρυθμισμένη δραστηριότητας όπου οι εκπομπές άνθρακα θα είναι ισοσκελισμένες με τις δυνατότητες απορρόφησης τους από το τοπικό οικοσύστημα, Η κλιματική ουδετερότητα απαιτεί καινοτομία σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στην τεχνολογία.

Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία αποτελεί τον οδικό χάρτη σε αυτή την πορεία, με την ελπίδα πως τα κράτη των άλλων ηπείρων θα ακολουθήσουν το θετικό παράδειγμα της Ευρώπης, μιας και η Κλιματική Αλλαγή δεν περιορίζεται από σύνορα – μοιραζόμαστε όλοι τον ίδιο πλανήτη. Αν δεν δούμε αντίστοιχες προσπάθειες και δεσμεύσεις από τη διεθνή κοινότητα δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα. Σε αυτό το πλαίσιο, η εκλογή Μπάιντεν και η επαναφορά των ΗΠΑ στη Συμφωνία του Παρισιού είναι ένα πολύ αισιόδοξο γεγονός σε μία πολύ δύσκολη συγκυρία.

Πρωταρχικός στόχος της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας είναι η αποφυγή του κλιματικού εφιάλτη που έχουν προδιαγράψει οι πράξεις και οι επιλογές μας μέχρι σήμερα, αποτελώντας παράλληλα ένα συνεκτικό σχέδιο ριζοσπαστικών αλλαγών για μία τριπλή ανάκαμψη: περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αγνοούμε τα επιστημονικά δεδομένα που ήταν σαφή εδώ και δεκαετίες, ειδικά όταν τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία δραματική επιτάχυνση του φαινομένου με πολύ μεγαλύτερη ένταση, γεγονός που καθιστά τη θετική παρέμβασή μας επιτακτική.

Ο Κλιματικός Νόμος δίνει το κανονιστικό πλαίσιο των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, ένα πραγματικό υπόδειγμα πολιτικής καινοτομίας που θα τεθεί σε ισχύ πολύ σύντομα. Είναι μία μακροχρόνια δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ό,τι αφορά το πλαίσιο και την κατεύθυνση όλων μας. Aποφασίστηκε με ευρεία συναίνεση, έχει μακροχρόνιους στόχους και δεν θα μεταβάλλεται άρδην από τον κάθε εκλογικό κύκλο.

Η Κλιματική Ουδετερότητα πρέπει να επιτευχθεί εκτός από το επίπεδο της ΕΕ  και από κάθε κράτος ξεχωριστά μέχρι το 2050, με τις διακριτές αλλαγές που πρέπει να κάνει αναλόγως τη δική του δραστηριότητα. Αυτό σημαίνει πως πρέπει:

– να τεθούν τουλάχιστον δύο ενδιάμεσοι στόχοι και ορόσημα ελέγχου της προόδου που επιτυγχάνεται, το 2023 και το 2040,

– να δημιουργηθεί το Κλιματικό Συμβούλιο, ως ανεξάρτητος επιστημονικός φορέας  που θα εξετάζει και θα κατευθύνει αυτή την πρόοδο,

– να εξειδικευτεί η εθνική και περιφερειακή πολιτική προσαρμογής.

– να μεταμορφώσουμε το Χρηματοπιστωτικό τομέα ούτως ώστε να μπορεί να ακολουθήσει και να συμβάλλει σε αυτό το νέο περιβάλλον οικονομικής δραστηριότητας,

– να εξασφαλιστεί η συνοχή των δημοσίων και ιδιωτικών χρηματοδοτικών ροών.

Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία ως οδικός χάρτης κατάφερε να σπάσει τα κομματικά και πολιτικά στεγανά, αποτελώντας τη βάση για συναίνεση και κοινή δράση των δημοκρατικών δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, της Αριστεράς, των Πρασίνων και των Φιλελεύθερων, αλλά και των Σοσιαλιστών και κάποιων Συντηρητικών σε θέματα όπως είναι η αλλαγή και προσαρμογή της διατροφικής αλυσίδας, η φιλοδοξία της μηδενικής ρύπανσης, η μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση, η αλλαγή του ενεργειακού μείγματος προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, οι αλλαγές στον χρηματοπιστωτικό τομέα αλλά και οι απαραίτητες νομοθετικές παρεμβάσεις. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι ο στόχος της κλιματικής ουδετερότητας θα επιτευχθεί με καινοτομία και νέες τεχνολογίες αλλά και με νέες πολιτικές συναινέσεις.

Μία ακόμη από τις επιτακτικές αλλαγές, είναι η ανάγκη για ειλικρίνεια. Έχει παρέλθει ο καιρός που μπορούσε μία χώρα, ή μία ένωση κρατών σαν την ΕΕ να δηλώνει «πράσινη» την ώρα που εξήγαγε τους ρύπους της σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου για να φανεί πράσινη. Πρέπει να γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε και τι μένει να κάνουμε στο χρόνο που μας απομένει για να αναχαιτίσουμε την καταστροφή που μας επιφυλάσσει η χρόνια κλιματική αδράνεια παρά τα επιστημονικά δεδομένα που είχαμε στη διάθεση μας. Η Ταξονομία, η κατηγοριοποίηση της ανθρώπινης δραστηριότητα αναλόγως της επιβάρυνσης στο φαινόμενο της Κλιματικής Αλλαγής είναι ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία που έχουμε και δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση παίζει ένα παιχνίδι οπισθοφυλακής τασσόμενη υπέρ της συνέχισης των ορυκτών καυσίμων.

Πέτρος Κόκκαλης

Ευρωβουλευτής

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *