Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Το παραμυθάκι της Φωνής

Με γαλήνη και ηρεμία η νέα χρονιά 2022

Μπούζα Ζωή”Λίγο κρύο σήμερα στη Μουσουνίτσα, αλλά ήρθα να σας ευχηθώ κι εγώ κύριε Τ” είπα στο φίλο μου που με περίμενε και μάλιστα ”μου την είχε στημένη”!

”Κυρία Ζωή μου σήμερα θα ήθελα να μου πείτε εσείς κάτι από τη ζωή σας που θα πήγαινε και με τη μέρα αυτή, την πρώτη του χρόνου”.

”Θα σας πω κάτι που μου άλλαξε τη ζωή, κύριε Τ

Πριν πολλά χρόνια μέσα σ’ ένα λεωφορείο που ήταν γεμάτο με κουρασμένους κι εκνευρισμένους ανθρώπους με καιρό βροχερό, και πολύ κρύο καθόμουν όρθια και περίμενα πως και πως να φτάσω στο Πέραμα στο σπίτι μου.

Οι άνθρωποι άρχισαν να σπρώχνουν ο ένας τον άλλο και να υπάρχουν πολλές ”συγκρούσεις”.

Και τότε ο οδηγός μίλησε δυνατά .

“Παιδιά”, είπε “ξέρω ότι είχατε μια δύσκολη μέρα κι είστε απογοητευμένοι. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τον καιρό ή την κίνηση, αλλά να τι μπορώ να κάνω. Καθώς κατεβαίνει ο καθένας  από το λεωφορείο, θα σας απλώσω το χέρι μου.

Όποιος  θα βγαίνει θα  ρίχνει  τα προβλήματά του στην παλάμη μου, εντάξει; Μην παίρνετε τα προβλήματά στο σπίτι στις οικογένειές σας απόψε, αφήστε τα σε μένα.

Όπως θα περνάμε τον Κηφισό θ’ ανοίξω το παράθυρο και θα ρίξω τα προβλήματά σας στο νερό”.

Εκείνη τη στιγμή όλοι σταμάτησαν τη γκρίνια κι άρχισαν να γελάνε να γελάνε και να μη σταματάνε.

Τα πρόσωπα έλαμπαν και στην πρώτη στάση ένας κύριος που ήταν έτοιμος να κατεβεί του άπλωσε το χέρι.

Αυτό έγινε και στις άλλες στάσεις!

Όταν ήρθε η ώρα μου να κατεβώ μου είπε χαμογελαστά.

”Ζούμε σε έναν σκληρό κόσμο. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να είσαι άνθρωπος. Μερικές φορές έχεις μια άσχημη μέρα. Παλεύεις και χάνεις. Χάνουμε δουλειές, χρήματα, φίλους, πίστη κι αγάπη. Γίνεσαι μάρτυρας άσχημων γεγονότων που γίνονται χειρότερα  στις ειδήσεις. Λαχταράς το φως αλλά δεν το βρίσκεις”.

Τα λόγια του οδηγού ότι ο καθένας μπορεί να είναι το φως, ανά πάσα στιγμή μου άρεσαν πολύ.

Αυτός ο άνθρωπος ο απλός είχε πραγματική δύναμη και τη χρησιμοποίησε όμορφα.

Όταν η ζωή είναι ιδιαίτερα δύσκολη ή όταν αισθάνομαι αδύναμη μπροστά στα προβλήματα του κόσμου  αναρωτιέμαι τι μπορώ να κάνω, για να είμαι ”ο οδηγός”.

Φυσικά, δεν μπορώ προσωπικά να σταματήσω την ”κίνηση” στους δρόμους ,αλλά ο τρόπος μας μπορεί να ”καλμάρει” τη θλίψη και το θυμό των φίλων μας.

Ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, ή πού βρίσκεσαι, ή πόσο σκληρή φαίνεται η κατάστασή, πιστεύω ότι μπορείς ν απλώσεις την παλάμη μέχρι το ποτάμι.

”Μάλιστα τώρα που έχουμε και δίπλα μας το Μόρνο” του είπα γελώντας.

”Α κυρία Ζωή μου η ιστορία σήμερα σηκώνει ένα κρασάκι” μου είπε κι ευχηθήκαμε να γίνουμε σαν τον οδηγό του λεωφορείου

Στην υγειά μας βρε παιδιά Ας πάμε το ”όχημα” με γαλήνη κι ηρεμία.

2022 ευχές για σας!

Ζωή Μπούζα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *