Αρχή Ελευθερίας

Γράφει η Κανέλλα Καμινάρη

Μέσα στον άδοξο χρόνο, τέσσερις αιώνες σκλαβιά! Ετούτη η σκέψη με βασανίζει από παλιά για τη χώρα μου που υπέφερε στον κόσμο όσο καμιά. Κάποιο θαμπό όνειρο μου ψιθυρίζει για την ντροπή μιας σκλαβωμένης πατρίδας, της Ελλάδας μας.

Η Μάνη μόνη στο Μοριά αδούλωτη, φρούριο απόρθητο, περήφανη, έγινε φόβητρο σε κάθε τούρκικο σεράι. Απάτητη, ποτέ δεν προσκύνησε Πασά μήτε Τσοχατζαραίο! Η γλώσσα αδυνατούσε να εκφέρει λόγο, η ψυχή τους όμως λαχταρούσε γοργά το μπαρούτι. Έτσι, με μεγαλοψυχία οι Μανιάτες στις 17 Μαρτίου του 1821 ορκίστηκαν στον ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ στην ΤΣΙΜΟΒΑ και ύψωσαν την πρώτη επαναστατική σημαία που έγραφε «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».

Τόσα χρόνια υποδουλωμένη η πατρίδα τους, «Έθνος υπό Έθνος», ξέρανε η αλμύρα την προσμονή, χωρίς ίχνος υπομονής, μονάχα το φως του δίκιου τους λαμπάδιαζε στο μυαλό τους.

Την 23η Μαρτίου, ο ΠΕΤΡΟΜΠΕΗΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ με τους αγωνιστές του ελευθερώνουν την Καλαμάτα. Ακολούθησε δοξολογία στον ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ παρουσία πολλών οπλαρχηγών του ΜΟΡΙΑ, ευλογώντας τα λάβαρά τους. Κατόπιν συστάθηκε η «Μεσσηνιακή Γερουσία» και συνέταξε ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ προς την ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ γνωστοποιώντας ότι οι ‘ΠΑΝΕΛΛΗΝΕΣ’ ξεσηκώθηκαν για την ελευθερία τους, για να αποσείσουν τον Τουρκικό Ζυγό.

Ο Θεός ήξερε ότι η μεγάλη ώρα είχε φτάσει, ο μύθος για επανάσταση είχε πάρει σάρκα και οστά.

Κάθε γεφύρι προσάναμμα λαμπάδιαζε, Κάθε ρυάκι κυλούσε κόκκινο, Κάθε ξωκλήσι απόσταμα τιμής, Κάθε πουλί κελαηδούσε στα αποκαΐδια, φλάμπουρο της λευτεριάς λιμάνι…

Ελλάδα μας! Εμπρός στυλώσου ανδρειωμένη, βάστα γερά στο χέρι τ’ άρματά σου, επαναστάτισσας σάλπιγγας θεριά ηχήστε απ’ άκρη σ’ άκρη… «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».