ΔΕΙ ΤΑ ΠΟΛΕΙΣ ΚΟΣΜΕΙΝ ΟΥΚ ΑΝΑΘΗΜΑΣΙ ΑΛΛΑ ΤΑΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΡΕΤΑΙΣ

Ο εξαίρετος λόγιος, Ναύαρχος Νίκος Αρτεμάκης

Χρονογράφημα Χαρ. Δρακάτου

Προέδρου Ε. Πολιτιστικής Ενώσεως Περάματος

«Μέγα γαρ το της θαλάσσης κράτος» διεκήρυξαν από τα βάθη των αιώνων δια στόματος Θουκυδίδη οι πρόγονοι μας. Διεκήρυξαν μια αλήθεια που έμεινε αναλλοίωτη στους αιώνες και κατηύθυνε τις σκέψεις και τις ενέργειες των κατεξοχήν θαλασσινών Ελλήνων προς τα πεπρωμένα τους.

Αυτό το δόγμα πολλές φορές διατύπωσε ο εντιμότατος Ναύαρχος του Π.Ν. Νικόλαος Αρτεμάκης, μέλος Βασικό της πνευματικής συντροφιάς που για πολλά χρόνια φοιτούσε στο βιβλιοπωλείο του Γεώργιου Σωτηρόπουλου «Η ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ» Κολοκοτρώνη 90, στον Πειραιά και συνέχιζε αναπτύσσοντας θετικά απόψεις επιστημονικά θετικές.

Οι νεότεροι Έλληνες, εμείς σήμερα, αγαπητοί φίλοι, πιστοί θεματοφύλακες της προγονικής κληρονομιάς, διακηρύττουμε ότι το κράτος της θάλασσας είναι και είναι μέγα, για τον Ελληνισμό διότι στα κύματα αυτής της θάλασσας λικνίσθηκαν τα όνειρα της φυλής και έγιναν πραγματικότητες. Η Ελλάς σαν πνεύμα και μορφή είναι μεγάλη και ωραία όπως απέραντη και ωραία είναι η θάλασσα της.

Χωρίς τη θάλασσα δεν θα ανέπλεαν πέραν των Ηρακλείων στηλών και της Προποντίδας, μέχρι την Κρόνιαν ήπειρον και την Αία του Εύξεινου Πόντου οι αρχαίοι θαλασσοπόροι για να μετακομίσουν τα μήλα των Εσπερίδων και το Χρυσόμαλλο δέρας στην Ελλάδα.

• Δηλαδή αγαπητέ Ναύαρχε, ο ναυτιλιακός πλούτος που μετέφεραν οι αρχαίοι ναύτες, στην Ελλάδα, υπήρξε ίσως αιτία και πνευματικής αναγεννήσεως; Παρατήρησε ερωτών ο Γ. Σωτηρόπουλος.
• Βεβαίως και όχι μόνο. Οι ρεμβώδεις διάνοιες των αρχαίων σοδών από τα βάθη των Ομηρικών χρόνων και παλαιότερα, θα υστερούσαν κατά πολλά, εάν οι Θεός δεν άπλωνε ενώπιον τους την θάλασσα. Απ’ αυτήν και ποίηση έξοχο δια τον υπέρτατο νου εποίησαν και μελιστάλακτο ανάλυση για τα τεκταινόμενα στη θάλασσα θεμελίωσαν και με θαλασσινή μυροβόλου δροσιά πλούτισαν το νου τους.

Αν είχαμε αγαπητοί φίλοι την τύχη αλλά και την πνευματική δύναμη εκείνην να βυθιστούμε ιστορικώς υπό την θάλασσαν, πολύ κάτω από τα επιφανειακά συνηθισμένα γεγονότα, ίσως άλλες πνευματικές εμπειρίες να ποτίζανε την ύπαρξη μας.

Το πνεύμα που «επεφέρετο επάνω του ύδατος» έκτισε μέσα εκεί στα βάθη της θάλασσας το πιο τέλειο οικοδόμημα για τη ζωή. Παρατήρησε ο Παντελής Καλογιάννης Δικηγόρος, πρώην βουλευτής.

• Και ο Θόδωρος Παπαδόπουλος, αξιωματικός της Αστυνομίας συμπλήρωσε:

Η καρδιά της θάλασσας χτυπάει ασταμάτητα, εκατομμύρια χρόνια τώρα. Έχει δύο μοναδικούς χαρακτήρες, την αέναη κινητικότητα και το προνόμιο να εμφανίζει για πρώτη φορά τη ζωή.

Και ο ιστορικός Ηλίας Λάσκαρης πρόσθεσε:

• «Αι νήσοι Ύδρα Σπέτσες και Ψαρά εγένοντο αι κρηπίδαι της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Όπου ο κερδώος Ερμής και ο πολέμαρχος Άρης ύψωσαν τη σημαία της Ελευθερίας. Θαυμάσια αγαπητοί φίλοι συμπληρώσατε τα ελλείποντα και τα ασθενή θεραπεύσατε. Θα κλείσω τη σύντομη αναφορά μου όχι με ναυτιλιακό αίσθημα, αλλά με ναυτικό δίδαγμα.»
• Το βήμα της Πνύκας στραμμένο προς την θάλασσαν μας θυμίζει το προγονικό μεγαλείο και εξ αυτού της ευδαιμονίας το στάδιο και εμπορικά θα είμεθα ένοχοι ανεπανόρθωτου εθνικής ζημιάς. Γιατί οι τάξεις του ναυτικού μας σήμερα συνεχώς αραιώνονται. Οι ναύτες δεν παρασκευάζονται σε μια μέρα, μάρτυρας η αρχαία Βυζαντινή και σύγχρονή μας ιστορία. Χρειαζόμεθα πρώτα απ’ όλα ηγέτες.
• Nul Homme au rang des rois n’est jamais parvenu. Sans un talent sublime et sans quelque vertu (Κανείς δεν ανήλθε στη βασιλική τάξη, δηλαδή δεν έγινε κυβερνήτης, χωρίς εξαιρετική ευφυΐα και αρετή.

Ας χαράξουμε λοιπόν στη ψυχή μας το θαυμάσιο αξίωμα του Περικλέους: «Το δε ναυτικόν, τέχνης έστιν, ώσπερ και άλλο τι, και ουκ ενδέχεται όταν τύχη, εκ παρέργου μελετάσθαι, αλλά μάλλον μηδέν εκείνω πάρεργον άλλο γίγνεσθαι.»