Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΕΠΙΚΑΙΡΑ.ΕΣΤΙΑ σήμερα.Όταν ο Μαρκεζίνης οδηγούσε στην ανάπτυξη

μαρκεζίνηςΓια να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Ελλάδα παραμένει μια χώρα σχεδόν απωθητική (μάλλον πολύ απωθητική) για επενδύσεις.

Υπάρχει μια λίστα, στην τελευταία έρευνα της Παγκόσμιας Τράπεζας σχετικά με την ανταγωνιστικότητα των χωρών (Doing Business 2019), στην οποία, μεταξύ 190 χωρών, η δική μας κατέχει την 72η  θέση!

Εν ολίγοις, όλα αυτά που ακούμε (και που ανάθεμα αν καταλαβαίνει κάτι ο απλός πολίτης) περί «επενδυτών που περιμένουν στην σειρά» για να φέρουν εδώ τα χρήματά τους, είναι-πολύ φοβούμεθα- λόγια του αέρα.

Και όλα αυτά, μου ήλθαν στο μυαλό παρακολουθώντας στον δίαυλο της Βουλής μια συζήτηση περί της περίφημης τομής την οποία πραγματοποίησε (επί κυβερνήσεως Αλεξάνδρου Παπάγου) ο σπουδαίος πολιτικός και ιστορικός Σπύρος Μαρκεζίνης, τότε υπουργός Συντονισμού.

Τομή η οποία μετέβαλε την «Ψωροκώσταινα» σε μια ραγδαία αναπτυσσόμενη χώρα!

Ήταν στα «Τετράδια κοινοβουλευτικού διαλόγου» της Ματρώνης Δικαιάκου, με τον φίλτατο καθηγητή Πάνο Καζάκο και τον  Δημήτρη Σκάλκο, Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Επενδύσεων & ΕΣΠΑ, του υπουργείου Αναπτύξεως και Επενδύσεων.

Πολύ θα θέλαμε, ο νέος αυτός άνθρωπος, δεν είναι ακόμη πενήντα, ο οποίος κατέχει ένα τόσο νευραλγικό πόστο, να ενημερώσει τους προϊσταμένους του ότι πριν από 65 χρόνια, το 1953, ο Σπύρος Μαρκεζίνης, σε μια μνημειώδη, μαραθώνια ομιλία του στην Βουλή, παρουσίασε το Νομοθετικό Διάταγμα 2687, με το οποίο άλλαξε άρδην η οικονομική κατάσταση της καθημαγμένης χώρας.

Ήταν ο Νόμος με τον οποίο η χώρα καθιέρωσε ένα σύστημα «Περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού» το οποίο γινόταν αμέσως αντιληπτό και «φώναζε» στους επενδυτές ότι η χώρα επιζητούσε επενδύσεις, χωρίς να έχει διάθεση να κοροϊδέψει! Ένα σύστημα που προέτασσε ως μεγάλο του πλεονέκτημα την σταθερότητα.

«Δεν είμαστε εδώ για να αλλάζουμε κάθε τόσο την φορολογική μας νομοθεσία, δεν είμαστε εδώ για να αιφνιδιάζουμε κάθε τόσο τους ξένους ή τους Έλληνες επενδυτές» ήταν το «ρεζουμέ» του Νόμου.

Και όπως έγραψε ο φίλτατος επιφανής νομικός Τάσος Αβραντίνης, εκείνος ο τόσο σημαντικός για την ελληνική οικονομία νόμος, «κάλυπτε μετά βίας έξι σελίδες στο υπ’ αριθ. 317 Φύλλο της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.

Τα δεκαεπτά (17) άρθρα του ήσαν διατυπωμένα με μόλις 2.555 λέξεις σε άπταιστη καθαρεύουσα, απολύτως κατανοητή και από τον απόφοιτο του δημοτικού σχολείου εκείνης της εποχής.

Δεν περιείχε παγίδες και νομικά τεχνάσματα, τα οποία θα μπορούσαν να ξεγελάσουν τους υποψήφιους επενδυτές, και με τη λιτή και σαφή διατύπωσή του δεν άφηνε κανένα περιθώριο για διαφθορά των υπαλλήλων ή των αξιωματούχων του κράτους».

Και επισημαίνει ακόμη ο Τάσος: «Το 2016 ψηφίστηκε ο νέος αναπτυξιακός νόμος 4399/2016. Το κείμενο του νόμου περιλαμβάνει 31.832 λέξεις. Δωδεκάμισι φορές περισσότερες από τον νόμο του 1953!

Έχει 80 άρθρα και καταλαμβάνει 61 σελίδες στο ΦΕΚ. O νόμος, μολονότι διατυπωμένος στη δημοτική γλώσσα, είναι ακατανόητος και ασαφής, ακόμη και για τους ειδικούς!».

Και μια και είναι νωπό το «Πολυτεχνείο», ας θυμηθούμε ότι το πραξικόπημα του Ιωαννίδη, στις 25 Νοεμβρίου του 1973, ανέτρεψε την κυβέρνηση Μαρκεζίνη και ο προικισμένος εκείνος πολιτικός, έκλεινε με τον πλέον άδοξο τρόπο μια σπουδαία σταδιοδρομία…

Δημήτρης Καπράνος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *