Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ευημερία Τέλος!

 

Ένα περίεργο φαινόμενο των σημερινών καιρών είναι η φτώχεια, και δεν εννοούμε τους πληθυσμούς πολλών υπανάπτυκτων κρατών της Αφρικής και της Ασίας, που ζουν σε όρια εξαθλίωσης. Αναφερόμαστε σε καταστάσεις που έχουν να κάνουν με άτομα των πλέον αναπτυγμένων εθνών. Όπου, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα αποδεικνύεται ότι, αυξάνεται υπερβολικά το επίπεδο της ανέχειας όχι μόνο στους άνεργους ή στους μερικώς απασχολούμενους, αλλά ακόμη και σε αυτούς που έχουν πλήρες ωράριο εργασίας. Δηλαδή σε όλους όσοι έχουν εξαντλήσει κάθε δυνατότητα προσπορισμού μεγαλύτερου εισοδήματος.

Το να υπάρχει ανεργία και τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν ικανοποιητικά όλες τις περιπτώσεις των ανθρώπων που έχουν περιέλθει σε απελπιστική οικονομική θέση, είναι κατανοητό. Όμως, η ύπαρξη ατόμων που δυσκολεύονται να κατακτήσουν ένα σωστό βιοτικό επίπεδο, αν και έχουν πλήρη απασχόληση, είναι πράγματι ανήκουστο. Κυρίως σε κράτη που υπερηφανεύονται για τις άριστες επιδόσεις τους στους τομείς της ανθρώπινης ανάπτυξης και προστασίας. Και από αυτή την άποψη το όλο θέμα που έχει καταφέρει να ξεφεύγει από τους μηχανισμούς αυτοάμυνας του ανθρωποκεντρικού συστήματος αξίζει μιας ιδιαίτερης και σε βάθος προσοχής.

Πάντως, από τις μέχρι σήμερα μελέτες, βεβαιώνεται ότι για να βγεις από τη φτώχεια, δεν είναι αρκετό να έχεις σταθερή εργασία. Ούτε το να ζεις στα πλαίσια μιας ισχυρής και ανθηρής οικονομίας σου παρέχει τα εχέγγυα ώστε να απολαμβάνεις ένα υποφερτό επίπεδο ζωής. Μέσα απ’ όλα αυτά έχει γεννηθεί ένας σοβαρός προβληματισμός που ζητά λύση. Με ποιόν τρόπο δηλαδή ένας εργαζόμενος θα καταφέρει αποτελεσματικά να εξασφαλίσει μια υποτυπώδη προστασία στην οικογένειά του; Δεν εισερχόμαστε σε καμιά περίπτωση στις διαφορές που υπάρχουν ένεκα άλλων λόγων, όπως είναι η ηλικία, το φύλο ή το χρώμα του σώματος, ενός εκάστου από τους εργαζόμενους ξεχωριστά. Σε πάρα πολλά προηγμένα κράτη, η γυναίκα κερδίζει από την εργασία της, πολύ λιγότερα απ’ ότι ο αντίστοιχος άνδρας, και ο μη λευκός αμείβεται σχεδόν εξευτελιστικά.

Ακόμα και στην Αμερική, που το επίπεδο ανεργίας είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα, που υπάρχει μια οικονομία σε διαρκή ανοδική πορεία, το φαινόμενο δεν είναι απλά αισθητό, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και είναι ανεξέλεγκτο. Κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς τα αίτια αυτής της εκτροπής. Άλλοι πιστεύουν πως είναι απόρροια της ύπαρξης φθηνών εργατικών χεριών. Και όπως είπαμε, χαμηλότερο εργατικό κόστος έχει ή γυναίκα, το παιδί, ο έγχρωμος, ο μετανάστης κλπ.

Η χρησιμοποίηση όμως και η εκμετάλλευση στο έπακρον των ασθενέστερων ομάδων της κοινωνίας είναι αυτή που βοηθά, σε τελική ανάλυση, όλες τις οικονομίες να αναπτυχθούν. Από αυτό και μόνο το λόγο δεν φαίνεται κάποια ειλικρινής πρόθεση των κρατών για καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας και τη δαπάνη περισσότερων χρημάτων για μισθούς, και κοινωνική πρόνοια. Από την ψυχρή αυτή διαπίστωση φαίνεται καθαρά η ηθελημένη απόφαση των ισχυρών να μην υπάρξει λύση στο πρόβλημα. Είναι κάτι που εσκεμμένα διαιωνίζεται, προκειμένου να μην υστερεί ο ένας ανταγωνιστής έναντι του άλλου. Το ανθρώπινο κόστος έρχεται πάντα σε δεύτερη μοίρα.

Ας λένε ότι θέλουν οι αναλυτές, ας καταρτίζουν εκθέσεις οι Διεθνείς Οργανισμοί. Οι δείκτες δεν πρόκειται να βελτιωθούν. Θα μπορούσε μάλιστα να ειπωθεί ότι συνεχώς επιδεινώνονται. Αν και η ανάπτυξη των επιστημών και η τεχνολογική πρόοδος προδίκαζαν μια αυξητική τάση της ανεργίας με παράλληλη καλυτέρευση των συνθηκών ζωής, τα γεγονότα έχουν μέχρι στιγμής διαψεύσει όλα τα σενάρια. Όπως επίσης αυτοαναιρέθηκαν όλες οι προσπάθειες και οι ευοίωνες προβλέψεις για την εξάλειψη της φτώχειας και της καταπίεσης κατά τον εικοστό αιώνα. Πιστευόταν μάλιστα πως με τη λήξη του θα είχαν ήδη λήξει και όλα τα ανωτέρω προβλήματα.

Στον νέο αιώνα που έχουμε εισέλθει εδώ και πολλά χρόνια, τον αιώνα της ελευθερίας, όπως θα μπορούσαμε να ονομάσουμε, βρισκόμαστε δέσμιοι των κοινωνικών και οικονομικών συστημάτων που έχουμε επινοήσει. Όχι ότι είναι λανθασμένα, απλά έχουν παρεκκλίνει κατά πολύ του πραγματικού σκοπού τους και θέλουν ουσιαστική διόρθωση.

Τα πάντα εξαρτώνται, βέβαια, από το κατά πόσο, το σύγχρονο παγκόσμιο σκηνικό, η παρούσα Ιερά Συμμαχία, και η προβαλλόμενη καρά κόρον, επερχόμενη παγκοσμιοποίηση, θα λάμβαναν υπόψη τους τα υπάρχοντα δυσμενή δεδομένα και θα ήθελαν να τα αλλάξουν προς όφελος των πολιτών.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *