Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΝ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΝ

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΝΠεντηκοστάριον είναι και το λειτουργικόν βιβλίον της Εκκλησίας, αλλά και η κατ’ εξοχήν εορτάζουσα, αναστάσιμος περίοδος, η οποία αρχίζει από την Κυριακήν του Πάσχα και τελειώνει την Κυριακήν των Αγίων Πάντων. Είναι μία εποχή, πού η ομορφιά της φύσεως εναρμονίζεται με τα άσματα, που συνέθεσαν μεγάλοι Έλληνες υμνωδοί και μελωδοί, για να υμνήσουν το θαύμα της αναγεννήσεως ανθρώπου και φύσεως, που επιτέλεσεν η θεϊκή αγάπη.

Επισφράγισμα της περιόδου αυτής είναι ο ύμνος: «Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον…»

Η περίοδος αυτή περιλαμβάνει εννέα Κυριακές, επειδή όμως το θέμα είναι ανεξάντλητον, θα μιλήσουμε μόνον για τρεις Κυριακές. Σε αυτές περιγράφονται τρία θαύματα του Κυρίου, τα οποία συνέβησαν πρίν από το Πάθος Του. Κοινό στοιχείον όλων είναι το ύδωρ, το σύμβολον της ζωής. Αυτό, το οποίον στην αρχήν της δημιουργίας, κυριαρχούσε σε όλην την επιφάνειαν της γης (Γέν.1-2). Αποτελεί τύπο του μυστηρίου του βαπτίσματος.

Οι τρεις Κυριακές είναι: του Παραλύτου, της Σαμαρείτιδος και του Τυφλού. Κρίθηκαν κατάλληλες και διδακτικές για τους Χριστιανούς, με τα μηνύματα, που στέλνουν.

Η Κυριακή του Παραλύτου.

Ο Κύριος συνήθιζεν να βρίσκεται σε χώρους, όπου κατακλύζονταν από πονεμένους και απελπισμένους ανθρώπους. Έτσι δεν βρέθηκε τυχαία στα Ιεροσόλυμα, ήλθεν στον χώρον της προβατικής κολυμβήθρας, για τον συγκεκριμένον άνθρωπον, ο οποίος έκειτο εκεί επί 38 έτη. Τι ηρωϊκή υπομονή! Ένα από τα μεγαλύτερα παραδείγματα υπομονής και ελπίδας. Περίμενε τον Άγγελον να κατεβεί, να ταράξει το ύδωρ και αν έπεφτε πρώτος, θα εγένετο υγιής. Όμως δεν είχεν άνθρωπον, να τον βοηθήσει. Αν και στον ίδιον χώρον υπήρχαν και υγιείς, που αναζητούσαν διασκέδασιν, άνεσιν, χρήμα και ήταν αδιάφοροι για τους πονεμένους.

Ο Κύριος, ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, τον πλησίασε, του συνεχώρησεν τας αμαρτίας και με έναν Του Λόγον, είπε «άρον τον κράββατόν Σου και περιπάτει», αλλά «μηκέτι αμάρτανε». Αμέσως τα πόδια του δυνάμωσαν, πήρε το κρεβάτι του, έφυγε και ομολόγησεν στους τυπολάτρας Ιουδαίους, ότι ο Ιησούς είναι αυτός, που τον εθεράπευσεν.

Γιατί όμως πρώτα του συνεχώρησεν τας αμαρτίας; Την απάντησιν την δίνει το τροπάριον, που ψάλλομεν στην παράκλησιν της Παναγίας «Από των πολλών μου αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή…», επομένως η ασθένεια της ψυχής, ήταν η συνέπεια της ασθενείας του σώματος, θεραπεύτηκεν η ψυχή, θεραπεύτηκεν και το σώμα.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας είμαστε βέβαιοι ότι ο Χριστός ήλθεν στο κόσμον να σώσει τον άνθρωπον, όχι να τον τιμωρήσει, να δεχθεί την μετάνοιάν του και να ακούσει μακαρίας φωνής, «αφέωνταί σοι τέκνον οι αμαρτίες σου».

Η Κυριακή της Σαμαρείτιδος.

Στην περικοπήν αυτήν περιγράφεται ο διάλογος Του Χριστού με την Σαμαρείτιδα. Στο φρέαρ του Ιακώβ, ο Ιησούς εκάθισεν να ξεκουραστεί, σαν άνθρωπος, διότι ως Θεός Μέγας δεν έχει ανθρώπινες ανάγκες, ούτε πεινάει, ούτε διψάει. Σαν Θεός όμως ήξερεν ότι θα έλθει μία Σαμαρείτιδα, για να βγάλει νερό από το πηγάδι και ήθελεν να της μιλήσει. Όταν ήλθεν, της εζήτησε να Του  δώσει νερό «ο εν ύδασι την γην κρεμάσας» όχι διότι εδιψούσε, αλλά για να της δώσει ευκαιρία να αισθανθεί αγάπη για τον άλλον, να την ποτίσει με το πνευματικόν ύδωρ και να ακολουθήσει τον δρόμον της σωτηρίας. Πράγματι ο Κύριος άρχισε τις αποκαλύψεις για την ζωήν της. Τα λόγια Του, συγκλονίζουν την ψυχήν της, μετανοεί, πιστεύει στον αληθινόν Θεόν, βρίσκει το φως το αληθινόν και ονομάζεται Φωτεινή. Ένθεη τώρα από τα λόγια του Κυρίου, κηρύττει τον λόγον Του, στην Αφρική και στην Ρώμη. Εορτάζεται ως Αγία και Ισαπόστολος. Ας την μιμηθούμε, για να συναντήσει και εμάς ο Χριστός σε κάποιο φρέαρ, πνευματική πηγή.

Η Κυριακή του Τυφλού.

Η περικοπή αυτή ομιλεί για έναν  άνθρωπον, που εγεννήθη τυφλός, για να φανερωθεί η δόξα του Θεού και να πάρουν οι Φαρισαίοι την απάντησιν ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Γι’ αυτό είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος θεραπείας. Ενώ μπορούσε να τον θεραπεύσει με έναν Του λόγον, χρησιμοποιεί την δημιουργικήν Του δύναμιν. Όπως δηλαδή με χώμα δημιούργησεν τον Αδάμ, με χώμα εδημιούργησεν και τα μάτια του τυφλού, συμπληρώνοντας την ατέλειαν του σώματός του. Κατόπιν τον στέλνει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, διά να συναντήσει καθ’ οδόν ανθρώπους και να ομολογήσει, ότι εθεραπεύθη από την ζωοποιόν ενέργειαν του Κυρίου και να χτυπήσει την υποκρισίαν των Φαρισαίων.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας κρατήσομεν στις καρδιές μας, μόνον δύο λέξεις αντιπροσωπευτικές, αυτής της περιόδου:

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *