Η ανεργία, η φτώχεια και η καθημερινότητα
Πάντως, κατά τα φαινόμενα έχουμε πλημμυρίσει από ξενόφερτους. Σε κάποιες πολυσύχναστες περιοχές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά και των άλλων μεγαλουπόλεων, δεν καταλαβαίνεις αν βρίσκεσαι στην Ελλάδα, την Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Ρουμανία ή κάποιο κράτος ακαθορίστου προελεύσεως. Κάθε καρυδιάς καρύδι είναι μαζεμένο στην Ελλάδα. Τις περισσότερες φορές αισθάνεσαι ξένος στον ίδιο σου τον τόπο. Για να δούμε και αυτή την διάσταση του θέματος των οικονομικών μεταναστών να πούμε και το εξής. Πάνω από το 40% των μαθητών που φοιτούν σε κάποια σχολεία του Λεκανοπεδίου, είναι παιδιά αλλοδαπών! Γενικά σε όλο την περιοχή της πρωτεύουσας το ποσοστό των μαθητών στα σχολεία είναι πάνω από το 30%, όπως δειλά δειλά βγαίνει στις ειδήσεις.
Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο αριθμητικό. Το ξένο στοιχείο εμφανίζει μια πολύ μεγάλη κινητικότητα και ζωτικότητα. Αποτελείται δηλαδή από πολύ πιο νέα άτομα και φυσικά είναι και φτηνότερο. Αυξάνεται η απασχόληση των αλλοδαπών και μειώνεται των ντόπιων. Άστε που είναι και με λιγότερες απαιτήσεις οι ξένοι. Τους λές να πάνε εδώ ή πιο κει και δεν υπάρχει πρόβλημα. Γιατί να προσληφθεί και να δουλέψει ο Έλληνας; Όλες οι μεγάλες τεχνικές, και όχι μόνο, εταιρίες, με αλλοδαπούς δουλεύουν.
Έτσι η ανεργία και η φτώχεια κτυπούν την πόρτα μας και όχι σιγά αλλά δυνατά, πως θα μπορέσουμε να αντισταθούμε; Από τη μια κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις φεύγουν για το φτηνό εξωτερικό και μας αφήνουν στην ανεργία και από την άλλη, εδώ στην Ελλάδα, τις δουλειές τις παίρνουν οι ξένοι! Δεν είναι παράλογο! Την πληρώνουμε ακριβά από όλες τις πάντες και δεν γίνεται τίποτα για την αναστροφή της κατάστασης. Το επίπεδο σχεδόν, πλήρους απασχόλησης που έχει πετύχει τα τελευταία χρόνια η Αμερική, βασίζεται στην κινητικότητα της αγοράς εργασίας και την αλλαγή νοοτροπίας των Αμερικανών εργαζομένων.
Όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις αναζητούν εργαζόμενους με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος και το βρίσκουν προσλαμβάνοντας ξένους για μεγαλύτερο κέρδος ή για να μην κλείσουν! Σκεφτείτε λογική και όλα αυτά με την σύμπραξη του ίδιου του κράτους! Αυτό και αν λέγεται αναλγησία!
Μπαίνουμε εμείς στην Ανεργία και την φτώχεια για να μπορούν κάποιοι να ασκούν πολιτική «επιπέδου». Είμαστε φτωχοί για να δείχνουμε ότι έχουμε φιλοσοφία και επίπεδο. Ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Από τα ποσοστά των ξένων μαθητών που σπουδάζουν στην Ελλάδα, καταλαβαίνει κανείς πόσο μεγάλο είναι το ποσοστό των ξένων που ζουν στην Ελλάδα.
Που βαδίζουμε; Μπορούμε να ζήσουμε έτσι; Οι ξένοι μόλις σπουδάσουν θα φύγουν από την Ελλάδα, αν δεν τους κάνουμε τα χατίρια. Όμως εμείς τι θα απογίνουμε; Θα πιούμε το κώνειο; Ο χρόνος θα δείξει και όπως φαίνεται δεν θα είναι και πολύ μακρινός.
Πρέπει όλοι να δούμε τι πρέπει να γίνει και πώς να καλυτερέψουμε την καθημερινότητά μας. Στην πραγματικότητα ήταν αυτή που πάντα γέρνει την πλάστιγγα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αφού προσπαθούμε να φέρουμε στην εξουσία ένα κόμμα που μας υπόσχεται περισσότερα για να έχουμε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής.
Βέβαια η ανεργία μαζί με την φτώχεια δεν είναι απλά σημεία της καθημερινότητας, είναι η ίδια η αναφορά της ζωής μας.