Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η αξεπέραστη ομορφιά της Αττικής γης

 

attikaΗ Αθήνα, η Αττική γη γενικότερα, είναι ευλογημένη από Θεούς και ανθρώπους. Είναι χώρος πραγματικά παραδεισένιος. Δε στεκόμαστε πουθενά αλλού με τόσο δέος, τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει να την αγαπάμε. Και ο Σωκράτης, γι’ αυτήν ήπιε ευχάριστα το κώνειο. Κάθε μέρα που περνά ανακαλύπτουμε ότι κάποιο κομμάτι της μας είναι καινούργιο και μέχρι να το αποθαυμάσουμε, έρχεται το επόμενο που είναι ακόμα πιο ωραίο.

Και τι δεν βρήκε ο παμφάγος μετροπόντικας, εκεί στα έγκατα της γης. Είναι γεμάτοι οι σταθμοί του μετρό και τα μουσεία από έργα αρχαίων. Είναι γεμάτα με ένα κάλλος που δεν θα σταματήσει να δίνει φως. Και δεν είναι μόνο τα έργα των ανθρώπων που κοσμούν την Αθήνα και την κάνουν να ευωδιάζει. Είναι και τα έργα της φύσης, τα τόσα πολλά, που τρελαίνεσαι.

«Από το Μοναστηράκι μέχρι το Σύνταγμα βρήκαμε 86 πηγάδια. Ήταν ένα έργο πολύ επίπονο. Τις περισσότερες φορές οι εργαζόμενοι δουλεύουν υπό βροχή, και ας είναι 40 και 50 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους». Έλεγαν οι επικεφαλείς των έργων του μετρό και αυτό στην γλώσσα της λογικής σημαίνει ότι δεν έλειπε ποτέ το νερό από τους Αθηναίους. Τα πάμπολα πηγάδια τους τροφοδοτούσαν με άφθονο και καλό νερό.

Να γιατί, όπως λένε και οι ιστορικοί, η Αθήνα είχε ανέκαθεν τους όμορφους μπαξέδες της και τα μποστάνια της. Να γιατί δεν πείνασε κατά την πολιορκία των Πελοποννησίων ή των Τούρκων. Και φυσικά ούτε δίψασε. Είχε τόσο νερό που ακόμα και σήμερα είναι παραδεκτό ότι τα έγκατά της είναι γεμάτα με ανεξάντλητες δεξαμενές με νερό.

Στην Ακρόπολη, λένε οι παραδόσεις, υπήρχε πηγάδι, και μάλιστα επικοινωνούσε με τη θάλασσα. Αν έστηνες το αυτί σου προσεκτικά, θα μπορούσες να ακούσεις τον ήχο των κυμάτων και να αισθανθείς την αλμύρα της. Ίσως να ήταν και το μονοπάτι του Ποσειδώνα, όταν είχε ανέβει στην Ακρόπολη, για να προσφέρει τα δώρα του. Ίσως πάλι να είναι ιδιοτροπία της φύσης να προικίζει με το παραπάνω, το κάλλος και την αγάπη για την ελευθερία.

Και όλα αυτά ήταν ξεχασμένα μέσα στο πέρασμα του χρόνου, λες και δεν υπήρξαν ποτέ. Να όμως που, ότι δεν φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη έρχεται μόνο του. Έτσι όπως έρχονται και τα λείψανα των Αγίων. Τίποτα δεν έχει αξία από μόνο του. Όλα αποκτούν μια ξεχωριστή οντότητα όταν κερδίζουν το μυαλό μας. Όταν το υποχρεώνουν να δουλέψει εποικοδομητικά και σωστά.

Και αν βρέθηκαν τόσα ιερά σκεύη στο κομμάτι μεταξύ Μοναστηρακιού και Συντάγματος, καταλαβαίνεις εύκολα τι έχει μείνει ανέπαφο τόσα χρόνια, στο κομμάτι μεταξύ Μοναστηρακιού και Κεραμεικού. Εκεί και αν η περιοχή είναι πλήρης υδάτων. Όχι μόνο πηγάδια, αλλά και ποτάμια θα βρεθούν. Ο αρχαίος Ιριδανός που δρόσιζε τους νεκρούς από τη φλόγα του θανάτου, εκεί είναι.

Καλά έπρεπε να φτιαχτεί το μετρό για να αισθανθούμε τη διαφορετικότητα της πόλης, που έβγαλε από τα σπλάχνα της τόσα και τόσα επιφανή τέκνα; Που είναι ο Περικλής που την δόξασε με τον Επιτάφιό του και την στόλισε με ότι καλύτερο; Που είναι ο Δημοσθένης και ο Αριστοτέλης ή ο Αριστοφάνης και ο Σοφοκλής; Που είναι όλοι αυτοί που δίδαξαν στον κόσμο την Ελευθερία και τη γνώση;

Ας μείνουμε και πάλι στα πολλά κάλλη της Αττικής γης και ας ευχηθούμε να ζούμε όμορφα και καλά. Δεν επιτρέπεται να γινόμαστε κακομοίρηδες. Η θέληση των προγόνων μας, έχει μπολιάσει και τη δική μας γενιά και πρέπει πάντοτε να μας οδηγεί στην πνευματική ανάταση των αξιών και των ιδεωδών.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *