Η δημοκρατία πλαστική σημαία

Σκέψη και συζήτηση πολιτική που δεν τολμά να αναζήτησει και αμφισβητήσει τον αρμο της Δημοκρατίας ως μορφής πολιτεύματος και ως τεχνικής διακυβέρνησης καταλήγει σε φλυαρία (οικουμενικός διανοητής). Για να αποφύγουμε την φλυαρία αναζητούμε την σχέση-άρμωση πολιτεύματός μας (σχεδίασμα -Σύνταγμα) και διακυβέρνησης (πρακτική διαχείριση).

Σε αράδες νύξη θα γίνει και ως έργο χειροποίητο (Αριστοτέλης) δέχεται βελτιώσεις. Με το σχεδίασμα πολιτείας που έχουμε, κατά διαπίστωση διακεκριμένου διανοούμενου σε επιφυλλίδα του, ο κόμματάνθρωπος πρωθυπουργός διορίζει πρόεδρο δημοκρατίας, εξασφαλισμένη η υπογραφή στην νομοθεσία του, ηγεσία δικαιοσύνης, προέδρους, αντιπροέδρους, εισαγγελείς, ανωτάτων δικαστηρίων, εξασφαλισμένη η ατιμωρησία του, στρατηγούς, εξασφαλισμένη η ανοχή σε εκτέλεση εξωχώριων εντολών. Πρωθυπουργός γίνεται ο αρχηγός μιας παρέας ή συνεργαζόμενων συμμοριών με την λεοντή του κόμματος, το ράσο, με το πρόσχημα λαϊκής προτίμησης ενός οποιουδήποτε ποσοστού, αφού η κοινωνία δεν έχει άλλη δυνατότητα να εκφράσει την οργή την απέχθεια την αγανάκτησή της, μόνο με αποχή, άκυρη ή λευκή ψήφο, η πετώντας την σε ακατονόμαστα σχήματα που έρχονται και χάνονται, οι συμμορίες όμως με οποιοδήποτε ποσοστό εναλλάσσονται ως κυβέρνηση αντιπολίτευση. Πτώχευσεις, με τις γνωστές ολέθριες συνέπειές τους, εθνικες μειοδοσίες,υπονόμευση τόπου και έθνους, αποσύνθεση κοινωνικού ιστού, τα υφίσταται η κοινωνία μοιραία, άβουλα,προδομένα (ιδέτε άποψη «καμία ελπίδα»).

Αυτό το κενό λαϊκής κυριαρχίας στον αρμό πολιτεύματος και διακυβέρνησης, ο κoμματάνθρωπος αρπάζει την ευκαιρία να το συμπληρώσει με δημοκρατία πλαστικής σημαίας χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο από λαϊκή κυριαρχία. Στους έλληνες (αρχαίοι) η εκκλησία του δήμου τους εξέλεγε διακυβέρνηση, δίκαζε και καταδίκαζε. Δήμευε τα αρπαγμένα και όχι μόνο. Η άποψη του δήμου τους κυβερνούσε.

Σημερα μια σημαία αδειανής δημοκρατίας ανεμίζει όμοια και δίπλα στις πλαστικές των συμμοριών.

Στην άρμωση πολιτευματος (σχεδιασμα πολιτείας) και διακυβερνησης (κυβέρνηση-διαχείριση) υπάρχει το απόλυτο κενό λαϊκής κυριαρχίας, η σχέση πολιτεύματος ως «κύριον» (Αριστοτελης) και δια-κυβέρνησης (επάνδρωση-διαχείριση) είναι σχεση υποδούλωσης του «κυρίου».

Με πλαστικά λάβαρα,εικονολατρια (ιδετε σχετική άποψη), πλαστική σημαία τη δημοκρατία,προδίδουν πατρίδα,εθνικά χαρακτηριστικά (υποβόσκουσα οργανωμένη προσπάθεια αφανισμού ελληνισμού,ορθοδοξίας),αφανίζουν το κοινωνικό ιστό.

Ελληνισμός και ορθοδοξία, με την ελληνική σημασία, είναι αγαθά της οικουμένης.

Κραυγάζει διακεκριμένος διανοούμενος στην επιφυλλίδα του ο ελληνισμός αφανίζεται, δεν έχει προοπτική. Όχι διανοούμενε, ο ελληνισμός σφαγιάζεται, αλώνεται, δεν χάνεται. Η υπόθεσή σου σε υπάρξει ελπίδας, αν βρεθούν μητροπολίτες, να γίνει πρόσταγμα τους,να θυμηθούν Ησαΐα Σαλώνων, Γρηγόριο Ε΄ (ιστόρηση Βαλαωρίτου), Χρυσοστόμο Σμύρνης (Αποκάλυψη), ο Χριστός την πίστη του στους έλληνες την εμπιστεύτηκε, ο Παύλος διωκόμενος από τους δικούς του, στη Πνύκα ο λόγος του βρήκε καταφύγιο, στη Ρώμη θανατώθηκε. Κινησεις ελλήνων απανταχού της οικουμένης, εκφράζουν την αγωνία και την διεκδίκηση σωτηρίας ελληνισμού και ορθοδοξίας. Να αγκαλιαστούν από την ελληνική οικουμένη χωρίς δισταγμό. Το Δικτυο του ελληνισμού να απλωθεί. Οι καιροί δεν περιμένουν.

Για τη μίξη των απόψεων

Ανδρέας Κουτσαντωνης

Επίτιμος Δικηγόρος