Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η Ελληνίδα σύζυγος.

ΜΠΟΥΡΗΔεν ξέρω εάν ισχύει για σας, αλλά στο μυαλό μου υπάρχουν δύο κατηγορίες με πολλά παρακλάδια.

Η Ελληνίδα σύζυγος μιας άλλης εποχής τόσο παλαιάς στα μάτια μας που θυμίζει προ Χριστού, και μιας πιο φρέσκιας, με άλλον αέρα. Πιο πρωτευουσιάνικο και ελεύθερο.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Η παλαιού τύπου σύζυγος, (που όμως μπορεί να ήταν και πριν 25 χρόνια για παράδειγμα), θυμίζει λίγο από δουλικό αν το καλοσκεφτούμε.

Βέβαια για να μη χαλάσω την ατμόσφαιρα ας το πω αλλιώς.

Σαν ένα αερικό, ακούραστο, υπέροχο πλάσμα που κινείται ακατάπαυστα με χάρη, απ’ τα αξημέρωτα, μέχρι τη βαθιά τη νύχτα, που θα πάει σούρνοντας στο κρεβάτι να ξαποστάσει σαν την αφήσει ο σύζυγος για λίγο…

Αυτή που πρέπει να πάει στη δουλειά, (την επίσημη εννοώ, αυτή που αμείβεται χρηματικώς), θα πρέπει να έχει ετοιμάσει τα πρωινά της οικογένειας, να πίνει όρθια ένα καφέ, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει ένα γιουβετσάκι στο φούρνο και ένα σπανακόρυζο να βράζει στην κατσαρόλα.

Και εκεί που νομίζει ότι ήρθε η ώρα να ντυθεί και να πάει δουλειά, φωνάζει κάποιο παιδί για το γάλα που καίει, ή ότι το τοστ δεν ψήθηκε στην θερμοκρασία που προτιμά. Ή το καλύτερο, “όπως παλεύαμε μαμά κατά λάθος πέσανε και αυτά, μάζεψέ τα λίγο, καλημέρα” και κλείνει η πόρτα.

Και κείνη βαμμένη και χαμογελαστή σαν τη διαφήμιση, να περιμένει ένα σημείωμα ευχαριστίας ως προς αυτή. Ώ!! Τι γλυκό! Καλημέρα!

Επίσης θυμάμαι και την εποχή της συζύγου καριερίστας. Που έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγάλο, έχει ήδη προσλάβει την κοπέλα που ετοιμάζει το νοικοκυριό του σπιτιού απ’ την πρώτη μέρα έγγαμου βίου, γιατί αυτή απλά δεν προλαβαίνει…

Η μία ήταν πάντα στα μάτια των συγγενών ανώτερη λόγω σπουδών, και η άλλη καλό κορίτσι… Προκομμένο. Τρώει ένα ζεστό φαί η οικογένεια!

Υπάρχουν βέβαια τόσα άλλα που μπορούν να ειπωθούν.

Όπως το πόσο μακριά είναι το σπίτι των γονιών ή των πεθερικών.

Πόσα βιώματα διαφορετικά θα μπορούσε μια φρεσκοπαντρεμένη να αντιμετωπίσει!

Αναλόγως την εποχή, την τοποθεσία (χωριό ή πόλη), την ανατροφή της κάθε οικογένειας, όσον αφορά τις καθημερινές συνήθειες απ’ την μεριά του γαμπρού και της νύφης.

Επίσης έπαιζε ρόλο και ο τόπος καταγωγής. Χωρίς καμία υπόνοια ρατσισμού.

Λέγαμε όμως, “Ά.. έτσι εξηγείται. Αυτοί είναι απ’ την Πόλη… Ή απ’ τη Μικρά Ασία.

Δεν τους ξέρεις τους Βορειοελλαδίτες; Έτσι συνηθίζεται…”

Όλο αυτό χωρίς σταματημό..

Τα προσομοιώναμε όλα αναλόγως την κατάσταση. Γιατί για όλα έχουμε άποψη!

Που δεν κρατιέται! Πρέπει να την πούμε.

Όλα αυτά όμως για του άλλου την οικογένεια.

Επίσης πόσο πολύ θα επέτρεπε το ζευγάρι να επέμβει ο περίγυρός του μέσα στην καινούρια του οικογένεια. Και τόσα, τόσα πολλά…

Που στο να χαρακτηρίζουμε και να κρίνουμε πως πράττει ο καθένας είναι ξεκάθαρα προνόμιο Ελληνικό. Από Πάντα!

Δεν υπάρχει χρονολογικός περιορισμός σ αυτό. Στα σίγουρα!

Ας πάμε τώρα στην πιο σημερινή σύζυγο.

Πάλι στο νου μου το έχω σαν δυο ξεχωριστές κατηγορίες.

Απλά έχουμε λίγο μεταλλαχθεί στο πέρασμα του χρόνου… Έχουμε έναν αέρα.

Τον λεγόμενο πρωτευουσιάνικο. Θέλουμε να μοιάσουμε σαν όλες αυτές που ακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμα και εάν δεν το αντέχουμε…

Πάλι υπάρχουν αυτές που έχουν μεγαλώσει με την νοοτροπία ότι πρέπει να προσφέρεις όσο μπορείς, σε πιο ελαφριά όμως έκδοση γιατί υπάρχουν άλλα πρότυπα πια.

Πολλές επιρροές, που πρέπει να ακολουθηθούν για να είναι αρεστές!

Υπάρχουν όμως και οι γυναίκες σύζυγοι, που δεν θα χαλάσουν την ησυχία τους και τη ρουτίνα τους για κανένα λόγο. Θα προσφέρουν όσο και όποτε επιθυμούν είτε εργάζονται, είτε όχι.

Γιατί είναι της φιλοσοφίας ότι για να έχουμε ισορροπία στη ζωή, πρέπει να είμαστε και εμείς ευχαριστημένες.

Να υπάρχει αλληλοσεβασμός στο πάρε δώσε της καθημερινότητας. Με όποιο κόστος!

Μέσα σ όλες αυτές τις καινούργιες επιρροές και τα “lockdown” της εποχής, δεν προχωρούν τα ζευγάρια στην επισημοποίηση κάποια σχέσης.

Είτε με την ευλογία του Θεού, ή έστω σε κάποιο δημαρχείο.

Ποιος ο λόγος όταν υπάρχει όλος αυτός ο νέος φόβος της πανδημίας που κάθε λίγο κλείνεται η ζωή μας; Σαν να κάνουμε παύση ταινίας κάθε φορά. Πάνω που ξεκινάμε εκεί κόβεται πάλι… Υπάρχει εκνευρισμός, άγχος, φόβος για το αύριο.

Εν αναμονή λοιπόν κάποιου νέου φαρμάκου ή εμβολίου για να μας επιτραπεί ξανά η είσοδος στη ζωή.

Να κυκλοφορούμε πιο ελεύθεροι και να κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Μαζί!

Σε μία πιο συγκαταβατική κοινωνία σ όλους τους τομείς.

Έχοντας αλληλοσεβασμό πρώτα μέσα στο σπίτι μας γιατί αυτή είναι η αφετηρία μας!

Καλημέρα!

Σοφία Μπουρή

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *