Η τελευταία αγάπη
Την πρώτη αγάπη ύμνησαν πολλοί
Την πρώτη αγάπη τραγουδήσανε άλλοι τόσοι
Όμως εγώ θα απαντήσω απ’ την ψυχή
η τελευταία αξίζει πιο πολύ από την πρώτη
Η πρώτη αγάπη μένει ένα χαμόγελο γλυκό,
που ανθεί στα χείλη όταν τη θυμάσαι
Η τελευταία μένει μέσα στην καρδιά
και να την πάρει μόνο ο θάνατος φοβάσαι
Πρώτες αγάπες, πόσες έζησαν πολύ;
Δροσοσταλιές που στέγνωσαν στου Ήλιου το φιλί
Μπουμπούκια που τα μάδησε μια ξαφνική βροχή
Σκιρτήματα στα χείλη, στην καρδιά, μα όχι στην ψυχή
Η τελευταία Αγάπη μένει σ’ όλη τη ζωή,
βασιλικός που κι αν γερνάει ευωδιάζει,
την τρέφει ο πόνος, η αγάπη, η στοργή,
Είναι αστέρι που ανατέλλει, όταν βραδιάζει
Η τελευταία αγάπη μένει ζωντανή
Και ξαναγίνεται παιδί όταν γεράσει.
Στην ευτυχία κάντε τόπο να διαβεί,
μ’ άσπρα μαλλιά και μπαστουνάκι να περάσει
Σοφία Μαρκοζάνη
Από την ποιητική συλλογή
«Ηρώ»