Ιωάννης Οικονομίδης ιατρός . Λόγιος, Διηγηματογράφος

«Δει τας πόλεις κοσμείν ουκ αναθήμασιν αλλά ταις των οικούντων αρεταίς»

Χαράλαμπος Χαρ. Δρακάτος

Πρόεδρος Πολιτιστικής Ενώσεως Περάματος

Εις την πνευματική συντροφιά της Πειραϊκής φωλιάς του βιβλίου του Γιώργου Σωτηρόπουλου, ήταν βασικό μέλος ο γιατρός Ιωάννης Οικονομίδης, ο οποίος διακρίνετο για το δόκιμο πολιτικό του αισθητήριο και την ικανή του κοινωνική του αντίληψη. Μνεία ποιούμε εδώ στο σύντροφο αυτό με το σύντομο σημείωμα στοχασμού για εκείνον.

Έλεγα συχνά στις πνευματικές εκείνες αναλύσεις και αναζητήσεις ότι ο άνθρωπος πολίτης κατά το Θουκυδίδη δεν πρέπει να είναι απράγμων αλλά να μετέχει εις τα δημόσια πράγματα και να «επίσταται και βαθεία έχων την γνώμη εις τα κοινά και οικεία».

Εμείς οι πνευματικοί άνθρωποι να είμαστε το διδακτικό δηλαδή εις την κοινωνία παράδειγμα, το οποίο να ζωγραφίζει ζωντανά την αλήθεια εις τον λαό, δίδοντας τα στοιχειώδη μαθήματα της δημοκρατικής δικαιοσύνης και να μη ξεχνάμε ότι η πραγματική αλήθεια προνοεί εις όλους, πλούσιους και πτωχούς ώστε να ευρίσκουν την απαιτούμενη δια τη συντήρησιν του κράτους συνεργασία. Η δημοκρατική αντίληψις επιμπλά εις την κοινωνία δικαιοσύνη.

Δια τούτο διαφορά ουσιαστική μεταξύ πλουσίου και πτωχού δεν υπάρχει εφόσον ως προς την ζωή ευρίσκονται εις το αυτό επίπεδο, διαφέρουν δε μόνον ως προς την ποσότητα του υλικού χρήματος.

Θαυμάσια εξ άλλου και εξαίρετος μηχανή είναι το σώμα μας. Δώρο του πανάγαθου Θεού. Μηχανή την οποία επί αιώνας σπουδάζαμε, εμείς οι γιατροί και ακόμη δεν κατορθώσαμε να την κατανοήσομε.

Προς ταύτα δε συναφή είναι η υπό των πλουσίων και ισχυρών εκμετάλλευση της πλουτοπαραγωγικής εργασίας των αδυνάτων και η έλλειψη του οφειλόμενου προς αυτήν σεβασμού. Το δε κράτος έχει διαμορφωθεί εις γραφειοκρατική μετ’ ατελεύτητον υπαλληλίας και μικράς αποδόσεως εργασίας.

Τα δε μέτρα των κυβερνήσεων, ομοιάζουν προς επιβλήματα επί καταρρακωμένου ενδύματος και δεν αποδεικνύονται ικανά προς ριζική θεραπεία της οικονομικής κρίσεως, η οποία παραμένει αθεράπευτος και μάλλον επιδεινούμενη.

Αυτά λοιπόν που εμείς δια της συνεχούς παιδείας και πνευματικής αναζητήσεως γνωρίζουμε, ας μη μένουνε μόνο για εμάς. Αλλά να δώσουμε τη λάμψη της γνώσεως και εις τους άλλους συνανθρώπους μας, μικρούς και μεγάλους, γυναίκες και άνδρες, πτωχούς και πλουσίους, μορφωμένους και απλούς. Ας βγούμε έξω στην πόλη και ας μοιράσουμε τα αγαθά μας. Γιατί;

Το συμπέρασμα της πνευματικής αναζητήσεως μας είναι βεβαίως να αναζητήσομε τα απαραίτητα δια τη σωματική μας ζωή αγαθά. Εν τούτοις πνευματικώς αυτά δεν είναι σκοπός του ανθρώπου αλλά ένα εκ των μέσων. Δηλαδή εις περίπτωσιν που στην ζωή μας έχουμε σύγκρουσιν, πρέπει πάντοτε η φροντίδα και η ζήτηση των πνευματικών αγαθών να έχει προτίμησιν.

Εμείς οι χριστιανοί ανήκουμε εις την βασιλεία του Θεού και εργαζόμεθα τη δικαιοσύνη αυτού. Όταν δια των πράξεων της καθημερινής μας ζωής ζητούμεν μεγάλα και σπουδαία, ο Θεός θα μας δώσει και τα μικρά εις επίμετρο και παράρτημα των μεγάλων.

Και ο Ηλίας Λάσκαρης παρατήρησε:

«Ο γαρ το μείζον παρέχων λέγει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πολλώ μάλλον τα ελάττω δώσει». Δηλαδή, Εκείνος (ο Θεός) που δίδει τα μεγαλυτέρας αξίας δωρήματα πολύ περισσότερο θα παράσχει και τα μικρότερης αξίας αγαθά στον άνθρωπο».

«Δεν είπε ο κύριος να μεριμνάτε δια τα υλικά αγαθά ώστε να ταλαιπωρείστε και να είστε ενδεείς, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στο Θεό, θα έχετε εξ αυτού πλούσια αγαθά.

Συμπέρασμα λοιπόν, σωτήριο και ζωηφόρο, δια του χριστιανικού πνεύματος απομακρυνόμαστε από το στενάχωρο κύκλο των καθημερινών ανησυχιών. Δεν μεριμνούμε τόσο δια το πρόσκαιρο, το κοσμικό, το παρόν, παρά δια το πνευματικό και αιώνιο.

Και καταλήγει ο γιατρός: «Άριστος δρόμος για τη ζωή σε αυτόν τον κόσμο, είναι η αληθινή προσήλωση για τον άλλο κόσμο».