Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Μην περιμένεις! Πήγαινε!

ΜΠΟΥΡΗ2Είναι η ιδέα μου, ή με την αλλαγή της ώρας αλλάζουμε και μεις; Μεγάλωσε η μέρα, λάμπει ο ήλιος, ξεσφίγγει ο κλοιός των μέτρων, γίνονται εμβολιασμοί, νοιώθουμε καλύτερα. Όσο ξαναμπαίνουμε στους ρυθμούς μας, ένα χαμόγελο αχνοφαίνεται… με ένα φόβο και ένα δισταγμό, αλλά υπάρχει.

Στα απλά και καθημερινά πράγματα, στον απεγκλωβισμό μας. Σε όλα αυτά που αφήσαμε στη μέση και μας περιμένουν. Ένα μισό χαμόγελο που περιμένουμε να πλατύνει κι άλλο.

Ένας φόβος όμως για κάποιο λόγο πάντα θα μας κρατάει πίσω. Μένουμε ασφαλείς. Κρατάμε αποστάσεις. Άρα ασφάλεια ίσον απόσταση. Το θέμα είναι ότι η απόσταση μεγαλώνει όχι μόνο σε εκατοστά, αλλά και στην ψυχή μας.

Που νοιώθουμε ότιΜΠΟΥΡΗ1 χαμογελάμε; Σε τι νοιώθουμε ασφάλεια; Μήπως να το πιάσουμε από κει; Μια επανεκκίνηση ζωής άλλωστε κάνουμε. Οι περισσότεροι ζούσαμε με παύσεις. Γιατί οι απαγορεύσεις και ο εγκλωβισμός θυμίζει αυτόματα απομόνωση.

Στην προσπάθεια αυτή, του να πιάσουμε πάλι ρυθμό είμαστε οι περισσότεροι. Ακόμα και οι έφηβοι. Που μετά από τόσους μήνες, εάν βάλουμε και τις καταλήψεις μέσα, ξαναβγαίνουν στην πραγματικότητα τώρα. Εν όψει εξετάσεων, υπάρχει και ο φόβος της πανδημίας, της μάσκας, του αντισηπτικού και της απόστασης μεταξύ τους.

Αλήθεια, τι είναι αυτό που θα μπορούσε να κάνει την καρδιά μας να χαμογελάσει, να νοιώσει πραγματικά, όμορφα, οικεία και να αφεθεί; Συνήθως είναι πολλά μικρά πράγματα. Για τον καθένα εντελώς διαφορετικά. Παίζει πάντα ρόλο η ηλικία, τα βιώματα, ο τόπος, οι συνθήκες…

Η ζωή μας είναι ένα άγραφο βιβλίο. Μπορεί τις πρώτες σελίδες να τις γράφουν άλλοι. Την ιστορία και το τέλος τους όμως εμείς! Με όλα μας τα βιώματα. Όμορφα ή όχι, σωστά ή λάθος. Είναι όμως δικά μας!

Κάποιοι είναι παρατηρητές της ζωής και κάποιοι πιο ενεργοί. Άλλοι θέλουν το χρόνο τους, και άλλοι προκλητικοί ή ακόμα και βίαιοι. Αυτό ίσως το έκανε και πιο έντονο ο εγκλεισμός και η καραντίνα. Κάποιοι άνθρωποι να γίνουν ακόμα πιο κλειστοί και απόμακροι, και κάποιοι άλλοι να περιμένουν την ώρα και τη στιγμή για να ξεφύγουν.

Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση που ζούμε τον τελευταίο χρόνο ότι μας έδωσε ευκαιρίες να ανακαλύψουμε πολλά πράγματα ξεχασμένα του εαυτού μας. Πέρα από όλα τα δύσκολα και τα τριξίματα που βίωσε το κάθε σπίτι σε όλα τα επίπεδα, βγήκε στο τέλος και κάτι καλό. Ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ον.

Είναι μεγάλο πράγμα να μπορούμε να τιθασεύσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Μέσα από τις δυσκολίες, τους θυμούς, τις εντάσεις και κάθε είδους ξέσπασμα. Να καταλάβουμε ποιοί πραγματικά είμαστε, τι θέλουμε να κάνουμε παρακάτω, και με ποιους αξίζει να πορευτούμε από δω και πέρα.

Η ζωή μας έχει τρεις καθρέπτες. Παρελθόν, παρόν και μέλλον. Το θέμα είναι σε τι ακριβώς θέλουμε να εστιάσουμε. Πως θα κάνουμε αυτό το χαμόγελο της καρδιάς μας μόνιμο. Για να μπορέσουμε να παρασύρουμε και τους γύρω μας.

Η φώτιση που μας δίνεται όταν τη ζητάμε, καθαρίζει τον ορίζοντα του νου, και βεβαιώνει την αγάπη που του δίνεται απλόχερα.

Καλή μας συνέχεια…

Σοφία Μπουρή

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *