Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΑ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ
Στην Εκκλησίαν μας, από τους πρώτους αποστολικούς χρόνους, υπήρχαν διάκονοι και διακόνισσες, που προσέφεραν διάφορες υπηρεσίες.
Στις 25 Ιουλίου εορτάζεται, η αφοσιωμένη και ηρωική, διακόνισσα Ολυμπιάδα, σπουδαία συνεργάτιδα του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου και προστάτρια των καταθλιπτικών.
Εγεννήθην το 367μ.Χ. από αριστοκράτες και πλουσίους γονείς. Διακρινόταν για την σωματικήν της ωραιότητα, την ευφυΐα της, την παιδείαν της. Έμεινε ορφανή σε μικρή ηλικία. Ενυμφεύθην νέα, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί τις χαρές του γάμου και σε ηλικίαν 20 ετών έμεινε χήρα. Μοίρασε τα πλούτη της σε πτωχούς και ντυμένη πάντα με πτωχικά ενδύματα, με συνεχείς αγρυπνίες και προσευχές, ήταν τέλεια εικόνα, της «κατά Χριστόν αρετής».
Όταν ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος την παρακαλούσε να παντρευτεί τον συγγενή του, Ελπίδιον, αυτή θαρραλέα απήντησεν «Αν ο Θεός με προόριζε να ζήσω στον γάμο μου, δεν θα μου έπαιρνε αυτόν που αγαπούσα. Αλλά ο Θεός που με απήλλαξεν από τον γάμον, μου έδειξε τον αληθινόν προορισμόν μου».
Ο Αυτοκράτορας οργίστηκεν με τα λόγια της, την απειλεί, δημεύει την περιουσίαν Της. Η Ολυμπιάδα δεν υποκύπτει. Το πνεύμα νικά την ύλην και η αγάπη την βίαν.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως Νεκτάριος την χειροτονεί διακόνισσα και εκτελεί με θαυμαστήν προθυμίαν, όλες τις κοπιαστικές και ταπεινές υπηρεσίες.
Με τα χρήματά της ιδρύει μοναστήρι, όπου συγκεντρώθηκαν 250 μοναχές. Συνεχίζει το κοινωνικόν της έργον. Πτωχοί και πολυπληθείς όχλοι της Βασιλευούσης σιτίζονται από την Εκκλησίαν με την μέριμνά της. Μοιράζει χιλιάδες χρυσά νομίσματα και κτήματα, προς ανακούφισιν των ενδεών.
Όταν ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, ανήλθεν στον Αρχιεπισκοπικόν θρόνον, η Ολυμπιάς, τον διεκόνησεν με ζήλον και βρήκε στο πρόσωπόν του, έναν πνευματικόν πατέρα, που της έδινε παρηγοριά. Συνδέθηκε μαζί του με πνευματικούς δεσμούς. Μοιράζεται μαζί της όλες τις ανυπέρβλητες δυσκολίες, τις πίκρες, τις διώξεις της διεφθαρμένης αριστοκρατίας και εξουσίας.
Η δαιμονική όμως βασίλισσα Ευδοξία, θέλει να καταστρέψει τον Ιωάννην, διότι δεν ανέχεται τον αυστηρόν έλεγχον, που ασκεί στην διεφθαρμένην εξουσίαν, τον κατηγορεί και επιτυγχάνει την εξορίαν του.
Η Αγία Ολυμπιάδα απαρηγόρητη, γράφει στον Ιωάννην. Οι διώξεις, τα βάσανα του πνευματικού της πατέρα, σαν ρομφαία, τρυπούν την καρδιά της. Ο Άγιος προσπαθεί να την παρηγορήσει με τις επιστολές του, της στέλνει 17 συγκινητικές επιστολές, διαμάντια ευσέβειας, τρυφερότητας, αγάπης, για την άδολην αφοσίωσίν της. Θέλει να την προτρέψει πατρικά και στοργικά, να υπομείνει την δοκιμασίαν με υπομονή. Αναδεικνύεται άριστος ψυχολόγος και ψυχοθεραπευτής.
Στο διάστημα αυτό, η «Αρχόντισσα του Βυζαντίου, Ολυμπιάδα», προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητα του διδασκάλου της, αλλά συκοφαντείται και οι διώκτες του Ιωάννου στρέφονται εναντίον της. Επιχειρεί να πάει κοντά του, αλλά συλλαμβάνεται και εξορίζεται στην Νικομήδειαν.
Θα αναφέρομε μερικά αποσπάσματα, από την 9ην επιστολήν, που έστειλεν ο Άγιος Ιωάννης από την Κουκουσό (τόπος εξορίας) στην Αγίαν Ολυμπιάδα.
Της γράφει: «Οδηγήθηκα εμπύρετος, κάτω από φρικτές και απάνθρωπες συνθήκες στην Νίκαιαν της Βιθυνίας, με στρατιωτικήν συνοδείαν και από εκεί άρχισεν ένα οδοιπορικόν ταξίδι 70 ημερών, για να φθάσουμε στο ερημότατον χωρίον Κουκουσό».
Απαντά στις δικές της επιστολές γράφοντας: «Γιατί θρηνείς και λυπάσαι, που δεν μπόρεσες να κάνεις κάτι για μένα; Μπορεί ο Θεός να θέλει να διανύσω διπλό δρόμο, ώστε να με αμείψει περισσότερον. Δεν σου γράφω, για να σε λυπήσω, αλλά για να σε ευφράνω. Γιατί πονάς για εκείνα, που θα με ανακηρύξουν νικητήν; Μήπως σε λυπεί η ερημιά: Εδώ είναι ησυχία, υγιεινό κλίμα, γαλήνη. Αυτά, που μου συνέβησαν ήταν θλιβερά, έφθασα μέχρι θανάτου. Βαρύ πράγμα η εξορία και η δήμευσις των υπαρχόντων σου. Αν μιλάς όμως για θάνατο, αυτός είναι το κοινόν χρέος όλων, κανείς δεν μας το επιβάλλει, αλλά καθένας μας θα το υπομείνει».
Σε αυτήν άνοιξεν την καρδιά του και είπεν το ανεπανάληπτον: «Ουδέν δέδοικα, ως τους επισκόπους πλην ολίγους» δηλ. τίποτε δεν φοβήθηκα στην ζωήν, όσο τους επισκόπους, πλην ολίγων εξαιρέσεων. Και εννοεί πόσο φοβερή και επίβουλη αμαρτία είναι η εγωϊστική μικροψυχία, ακόμη και των Επισκόπων.
Η Ολυμπιάδα, η ηρωίδα αυτής της αγάπης, θεωρήθηκε εχθρός του κράτους, εξορίστηκεν στην Νικομήδειαν και 25 Ιουλίου του 408, σε ηλικία 40 ετών παρέδωσεν το πνεύμα.
Ο Άγιος στην δεύτερην εξορίαν του, στα Κόμανα του Πόντου, δεν πρόλαβε να φτάσει, γιατί καθ΄ οδόν, σε ηλικίαν 60 ετών «αφήκεν το πνεύμα». Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 407.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας μιμηθούμε τις θυσίες των Αγίων μας και «να ζώμεν εν αγάπη και αληθεία, αιτούντες όχι τα υπέρ ημών, αλλά τα υπέρ του πλησίον.
Μαρία Τσακανίκα