Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Παίζουμε;

ΜΠΟΥΡΗ1 Το πρώτο πράγμα που μπορώ να σκεφτώ απ’ την παιδική μου ηλικία.. το παιχνίδι!

Συνήθως προπαραμονές Χριστουγέννων σκεφτόμασταν οι περισσότεροι το χρόνο που θα καταφέρναμε να έχουμε διαθέσιμο από υποχρεώσεις και δουλειά, για να περάσουμε όσο πιο ευχάριστα γινόταν με τους αγαπημένους μας.

Τα ψώνια, τις προετοιμασίες για τα γιορτινά τραπέζια, τα γλυκά που ίσως φτιάχναμε, οι βασιλόπιτες εάν θα ήταν χειροποίητες ή αγοραστές. Και το σημαντικότερο όλων .. Τι παιχνίδια θα παίζαμε!  Επιτραπέζια ή χαρτιά, ανάλογα με το τι συνηθίζει το κάθε σπίτι.

 

ΔενΜΠΟΥΡΗ2 θα ξεχάσω το πόσο πολύ μας άρεσε με τον αδελφό μου, να βρισκόμαστε κάτω από την τραπεζαρία, πάνω στα παχιά χαλιά και να τραγουδάμε τα κάλαντα, στη ζέστη ατμόσφαιρα που νοιώθαμε απ’ τη σόμπα και την αντανάκλαση απ’ τα φωτάκια του δέντρου (πολύχρωμα τότε) που αναβόσβηναν.

Να στήνουμε και να προετοιμάζουμε τι παιχνίδι θα παίζαμε με τη μαμά και τις γιαγιάδες που μένανε μαζί μας, τότε, το βράδυ όταν θα τελείωναν με το νοικοκυριό τους. Τι όμορφα που ήταν..!!

Επίσης είχα την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσαμε να μείνουμε έτσι κλεισμένοι όλοι μαζί για περισσότερο χρόνο. Να μη διακόψουμε τη ροή του παιχνιδιού σαν να ήμασταν μέσα σε μια ντουλάπα.

Όπως ακριβώς έκλεινα και τις κούκλες μου μέσα στα κουκλόσπιτά τους.

Πόσο έντονα μπορούμε να θυμηθούμε κάποια πράγματα, στιγμές, μυρωδιές και όλη αυτή τη θαλπωρή…

 

Βλέποντας παλιές φωτογραφίες, νοιώθω τη ζεστασιά μιας άλλης εποχής. Που αφορά όμως την ίδια την οικογένεια. Σίγουρα με λιγότερες εξωτερικές επιρροές, που όμως άφηναν έντονα συναισθήματα.

Ζεστασιά, γαλήνη, ηρεμία, κέφι, γλέντι, αναψοκοκκινισμένα μάγουλα. Όμορφες στιγμές! Ωραίες εικόνες!

 

Πόσο πίσω μπορεί να γυρίσει μια φωτογραφία με την ζεστασιά της!;

Έρχονται στη θύμηση, σαν να τις είχαμε κλείσει σε ένα χρονοντούλαπο!

Από την αποθανάτισή της, μέχρι και μια πολύ οικεία μυρωδιά.

Αυτή του σπιτιού, της μαμάς και ότι άλλο έντονο μπορεί να μείνει στο μυαλό ενός παιδιού.

Θυμάμαι τον ήχο απ’ τα βραχιόλια που φορούσε τότε η μαμά μου.

Ήταν το σήμα κατατεθέν ότι έρχεται! “Μπες κάτω από το τραπέζι, πάρε και τα χαρτιά απ’ τα σοκολατάκια.”… Γέλια μεταξύ μας εμείς…

 

Τώρα ενώ έχουμε θεωρητικά περισσότερο χρόνο λόγω των περιορισμών, για κάποιο λόγο δεν προλαβαίνουμε.  Ο καθένας κάτι βρίσκει να κάνει μόνος του όμως πια! Δεν υπάρχει η επικοινωνία, ακόμα και εάν βρίσκεται η οικογένεια στο ίδιο δωμάτιο. Χαμένοι ο καθένας στις σκέψεις του. Στο κινητό η τον υπολογιστή του.

Δεν υπάρχει εξήγηση. Μπορέσαμε να λύσουμε τόσους γρίφους στο πέρασμα των χρόνων, αλλά κάποια πράγματα θα μείνουν αναπάντητα.

Τόσες φαινομενικά απλές κουβέντες από παλιούς φιλόσοφους ή και όχι, που όμως στην πορεία αποδεικνύονται θησαυροί.

 

Το ζήτημα είναι, Μπορούμε αυτά τα Χριστούγεννα να τα κάνουμε πιο ξεχωριστά απ’ τα προηγούμενα; Ξεκινώντας από μέσα μας και κατ επέκταση σε όλους τους άλλους γύρω; Ας κοιτάξουμε κάποιους που υποφέρουν, προσφέροντας όσο μπορούμε σε πράξεις. Επί της ουσίας, θα νοιώσουμε κι’ εμείς καλύτερα!

 

Όλα τα συμβάντα και οι συνθήκες της ζωής μας δεν είναι παρά δικές μας προβολές! Όσα εμείς αποκαλούμε “κόσμο”, είμαστε οι πράξεις μας.

Όλες μας οι συναισθηματικές καταστάσεις αναζητούν μια ευκαιρία να βγουν στην επιφάνεια και να γίνουν αισθητές!

 

Τίποτα δεν γίνεται ξαφνικά. Όλα θέλουν το χρόνο τους και μια προετοιμασία! Από τη στιγμή που ονειρευόμαστε, τα πάντα είναι δυνατά! Είναι η πραγματικότητα. Το όνειρο είναι ό,τι πιο αληθινό υπάρχει! Το έργο τέχνης είμαστε εμείς!

 

Ας εστιάσουμε στο τώρα και σ’ Αυτές τις Άγιες Μέρες! Τίποτα δεν θα σταθεί αδύνατο για μας. Αρκεί να πιστέψουμε ξανά στις στιγμές μας!

Χρόνια πολλά!  Υγεία και φώτιση σε όλους μας!!

 

 

Σοφία  Μπουρή

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *