Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού.Η 21η Μαρτίου
Μεγάλο πράγμα το να μπορείς να τους βλέπεις όλους ίσους με σένα. Να τους αγαπάς και να τους υπερασπίζεσαι σαν τον εαυτό σου. Στις 21 Μαρτίου γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού και κάνουμε μια ευχή, μια σιγανή παρότρυνση σε όλους τους ανθρώπους για να μην έχουν διακρίσεις, να μην κοιτούν το χρώμα της σάρκας του διπλανού τους, να μην τον απομονώνουν από τους άλλους. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να ζήσουμε σε ένα κόσμο όμορφο που θα βασιλεύει η ειρήνη, η πρόοδος και η ευημερία.
Μεγάλο πράγμα ο Ρατσισμός. Εμείς οι Έλληνες το έχουμε ζήσει στο πετσί μας. Είμαστε ένας λαός που περάσαμε πάρα πολλά. Όχι μόνο από τους κατακτητές αλλά και από τους φίλους μας σε καιρό ειρήνης. Μέχρι πρόσφατα οι Έλληνες μετανάστες αντιμετωπιζόντουσαν ρατσιστικά όπου και αν πήγαιναν. Τους θεωρούσαν πολίτες δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας και έτσι τους αντιμετώπιζαν. Για θυμηθείτε πόσοι και πόσοι από μας δεν στοιβαχτήκαμε σε πλοία και μείναμε για βδομάδες και βδομάδες νηστικοί και άπλυτοι στα πνιγερά, ανήλιαγα αμπάρια ή τα παγερά καταστρώματα των πλοίων για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε ένα κόσμο που τον ονειρευόμασταν σαν παράδεισο και μας γινόταν κόλαση από τις ρατσιστικές επιθέσεις και την αντιπάθεια των ντόπιων;
Και βέβαια αυτά που τραβούσαμε τότε εμείς ή παλαιότερα οι σκλάβοι της Αφρικής και της Ασίας τα βλέπουμε σήμερα να επαναλαμβάνονται σε δυστυχισμένες υπάρξεις από την Ανατολική Ευρώπη και την Ασία. Τα βλέπουμε και δεν αντιδρούμε γιατί ίσως έχουμε ξεχάσει πολύ γρήγορα αυτά που μέχρι χτες παθαίναμε. Γινόμαστε σκληροί πολλές φορές, εμείς που πάντα ήμασταν ανεκτικοί, ακόμα και κατά αυτών των αθίγγανων, με τους οποίους συμβιώνουμε τόσα χρόνια. Γκετοποιούμε διάφορες ομάδες πληθυσμών, όπως Αφρικανούς ή Ασιάτες επειδή μόνο και μόνο αρνούμαστε να τους δούμε σαν ίσους με μας.
Και όμως κάτι πρέπει να γίνει. Δεν υπάρχουν γλώσσες, δεν υπάρχουν χρώματα, δεν υπάρχουν θρησκείες, που να μας χωρίζουν. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν και έχουν το δικαίωμα να εργαστούν εδώ ή πιο κει ή παρακεί χωρίς να τους ενοχλήσει κανένας. Απλά και μόνο γιατί πρέπει να ζήσουν και δεν μας πειράζει σε τίποτα η παρουσία τους. Ίσα ίσα μάλιστα μπορούμε να κερδίσουμε πολλά από αυτούς και πρώτα πρώτα τη φιλία τους, τις εμπειρίες τους, τα ήθη και τα έθιμά τους.
Πρέπει να αγκαλιάζουμε αυτούς τους ανθρώπους που από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκαν χωρίς πατρίδα. Να τους δείχνουμε ότι και εδώ μπορούν να αισθανθούν το ίδιο και καλύτερα. Να αναπνεύσουν ένα διαφορετικό αέρα να ριζώσουν και να γίνουν ένα με μας. Δεν ταιριάζει η διαφορετική αντιμετώπιση. Κοιτάχτε τι γίνεται σε άλλα κράτη όπου ο ρατσισμός ζει και βασιλεύει. Τίποτα δεν πηγαίνει καλά. Ο ένας υποβλέπει τον άλλο και σε κάποια στιγμή θα έχουν ταραχές που δεν θα είναι για το καλό κανενός. Είναι πολύ μικρός ο κόσμος για να υπάρχει η πολυτέλεια διαχωρισμού ανθρώπου από άνθρωπο. Όλοι είμαστε ίσοι και σαν ίσοι πρέπει να προχωρήσουμε.
Όχι στο ρατσισμό όχι στα λόγια και τις κούφιες γιορτές. Ναι, στην πράξη, της πραγματικής συναδέλφωσης και της συνύπαρξης χωρίς διακρίσεις. Ο κόσμος είναι πλασμένος να ζήσει καλύτερα και πρέπει να ζήσει.