Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΠΕΙΡΑΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ Δημοτική Πινακοθήκη (Πρώην Παλαιό Ταχυδρομείο)

ταχυδρομείοΕχθές, μετά από πολλά χρόνια, επισκέφτηκα στον Πειραιά το κτίριο του Παλαιού Ταχυδρομείου που σήμερα στεγάζει την Δημοτική Πινακοθήκη.

Αιτία ήταν η παρουσίαση της εξαιρετικής ποιητικής συλλογής «Πλεύση στον Χρόνο» του κυρίου Γιάννη Γ. Κανατσέλη, αρχισυντάκτη της πειραιώτικης εφημερίδας «Η Φωνή των Πειραιωτών».

Η εκδήλωση, η οποία διοργανώθηκε από την Εταιρεία Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά, και συμμετείχαν πλήθος επωνύμων, επιστημόνων, λογοτεχνών και εκπροσώπων του Δήμου Πειραιώς, έγινε στο αίθριο του ανακαινισμένου κτηρίου, του Παλαιού Ταχυδρομείου, επί της οδού Φίλωνος στο κέντρο του Πειραιά.

Φτάνοντας, ξαφνιάστηκα που δεν υπήρχαν μπροστά από την είσοδο και στο απέναντι πεζοδρόμιο, οι ιδιώτες με τα στρογγυλά σιδερένια τραπεζάκια και τις καρέκλες τους, που εξυπηρετούσαν όσους χρειάζονταν βοήθεια για να γράψουν κυρίως διευθύνσεις σε γράμματα, έναντι μικρής αμοιβής.

Με ξάφνιασε επίσης το γεγονός ότι τα παλαιοπωλεία βιβλίων, ένα έξω από την πόρτα του Ταχυδρομείου και ένα επί της Καραολή δεν υπήρχαν πια. Το Μέγαρο όμως του Παλιού Ταχυδρομείου, με τις δύο επιβλητικές εισόδους του, μία επί της Καραολή και Δημητρίου και μία επί της Φίλωνος, πεντακάθαρο και απαλλαγμένο από τα δύο παλαιοπωλεία, έλαμπε από ομορφιά.

Τα κατεστραμμένα του μαρμάρινα σκαλοπάτια είχαν αντικατασταθεί με ολόλευκα καινούρια. Το ίδιο και το μαυρισμένο πάτωμα, που τώρα είχε αντικατασταθεί με λευκό μάρμαρο στολισμένο με μεταλλικές βέργες στο χρώμα του χρυσού. Παντού αναδυόταν μια γοητευτική κλασσική αίγλη.

Μπαίνοντας από τον μικρό διάδρομο στον μεγάλο ανακαινισμένο χώρο του αίθριου για να παρακολουθήσω την παρουσίαση, ένιωσα έντονη συγκίνηση και τη μαγεία του να με τυλίγει. Κάθισα σε μια καρέκλα με το παράξενο συναίσθημα πως ήμουν πάλι έφηβη. Σαν να περίμενα ο πολυτελής χώρος να αλλάξει και εγώ να βρεθώ, όπως παλιά, μπροστά από το μεγάλο μακρόστενο τραπέζι με τα δοχεία με νερό και τα στρεφόμενα ράουλα για να βρέξω και να κολλήσω τα γραμματόσημά μου πάνω στο φάκελο που ήθελα να ταχυδρομήσω.

Αναπόλησα εκείνη την αίσθηση της γεμάτης με κόσμο αίθουσας, της μυρωδιάς του χώρου, κάτι ανάμεσα σε μελάνι και χαρτί  και σαν οι θυρίδες που υπήρχαν γύρω από την αίθουσα αντί να είναι σφραγισμένες με πολυτελή σκεπάσματα να ήταν ανοιχτές, να μπορούσες να πάρεις τα γραμματόσημά σου, και να μπορούσες να ταχυδρομήσεις τα γράμματά σου, ή να επισκεπτόσουν τον χώρο του “POST RESTANT” ή την θυρίδα για τα δέματα.

Τα χρόνια όμως έχουν περάσει, εμείς μεγαλώσαμε, το όμορφο Ταχυδρομείο μας που συνδέεται άμεσα με την νεώτερη ιστορία της Πατρίδας μας και που από την πρώτη μέρα ήταν ένα στολίδι για τον Πειραιά, άλλαξε χρήση.

Στο σημείο αυτό, νομίζω ότι οφείλουμε να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή.

Το 1828 ο Κυβερνήτης της Ελλάδος, Ιωάννης Καποδίστριας υπογράφει ψήφισμα «Περί συστάσεως τακτικής ταχυδρομικής συγκοινωνίας» και ιδρύει το «Γενικόν Ταχυδρομείον» το οποίο λειτουργεί για πρώτη φορά το 1829 στην Αίγινα, η οποία ήταν τότε η έδρα του Κυβερνήτη.

Το 1860 τίθεται σε ισχύ ο «Νόμος περί Γραμματοσήμων» και το 1861 τυπώνεται στο Νομισματοκοπείο του Παρισιού, το πρώτο ελληνικό γραμματόσημο που έχει συμβολική παράσταση την κεφαλή του Ερμή ο οποίος ήταν στην ουσία ο ταχυδρόμος των αρχαίων θεών.

Στις 7 Μαρτίου του 1899, σε μια επίσημη τελετή, θεμελιώνεται το Ταχυδρομικό Μέγαρο Πειραιά από τον δήμαρχο της πόλης Τρύφωνα Μουρτζόπουλο, όπως μας πληροφορεί και η σχετική επιγραφή στην πρόσοψη του κτιρίου.  «Ταχυδρομείον αναγερθέν δαπάναις Δήμου Πειραιώς, δημαρχούντος, Τρύφωνος  Μουρτζοπούλου, εν έτει 1900».

Το Μέγαρο οικοδομήθηκε με σχέδια του δημοτικού μηχανικού, Εμμανουήλ Παπακωνσταντίνου, έχοντας ως πρότυπο το αντίστοιχο Ταχυδρομικό Μέγαρο της πόλης της Γενεύης. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε σε δύο χρόνια και ξεκίνησε η λειτουργία του την 1η Σεπτεμβρίου, 1901.

Το αριστουργηματικό κτίριο, με τις δύο εισόδους του, μία επί των οδού Φίλωνος και μία επί της Καραολή και Δημητρίου, με τα έντονα αρχιτεκτονικά στοιχεία ώριμου κλασικισμού αποτέλεσε σημείο αναφοράς της πόλης του Πειραιά μέχρι το 1973, όταν το κεντρικό ταχυδρομείο της πόλης μεταφέρθηκε στο καινούριο ιδιόκτητο κτίριο των ΕΛ.ΤΑ, στη γωνία της οδού Φίλωνος με την οδό Τσαμαδού.

Δυστυχώς ακολούθησε μια περίοδος εγκατάλειψης και απαξίωσης αυτού του καταπληκτικού  κτιρίου έως το καλοκαίρι του 1976 οπότε και χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο.

Τελικά, το Ταχυδρομικό Μέγαρο της πόλης μας, αφού παρέμεινε εγκαταλελειμμένο και βρώμικο για αρκετές δεκαετίες, αποκαταστάθηκε και ανακαινίστηκε.

Από τον Ιανουάριο του 2014 στεγάζει την Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιώς, στην οποία εκτίθενται έργα νεοελλήνων ζωγράφων (Νικολάου και Περικλή Λύτρα, Κωνσταντίνου Μαλέα, Κωνσταντίνου Ρωμανίδη, Μιχαήλ Οικονόμου κ.α).

Επίσης, κατά καιρούς εκθέτονται και έργα νεοτέρων ζωγράφων. Παράλληλα όμως χρησιμοποιείται και για άλλες εκδηλώσεις, όπως, παρουσιάσεις, εκθέσεις, πολιτικούς γάμους, κλπ.

Για εμάς όμως, τους παλαιούς Πειραιώτες θα παραμένει για πάντα στη μνήμη μας και στην καρδιά μας ως το Ταχυδρομείο του Πειραιά μας. Γι’ αυτό και πάντοτε, όταν αναφερόμαστε σε αυτό θα το λέμε  «Το Παλαιό Ταχυδρομείο».

Σοφία Ησυχίδου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *