Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

ΠΕΡΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΟΝΤΩΝ

ΤΣΑΚΑΝΙΚΑΟ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, κορυφαία εκκλησιαστική προσωπικότητα, έχοντας το χάρισμα του κηρύγματος, άφησε ένα σπουδαίο και διαχρονικόν συγγραφικόν έργον, το οποίον περιλαμβάνει και πολλές ομιλίες. Αγκαλιάζει κλήρον και λαόν, διότι εμβαθύνει  στα μεγάλα ερωτήματα της ανθρώπινης υπάρξεως.

Καταγγέλλει την κοινωνικήν αδικίαν, στιγματίζει την σπατάλην, την επίδειξιν των πλουσίων και των αρχόντων. Με τις ομιλίες του ήθελεν να ξυπνήσει τους πιστούς από τον ύπνον της αμαρτίας και να τους οδηγήσει στον Χριστόν. Αγαπούσε τόσον τον άνθρωπον, που έλεγαν ότι «δεν θεολογούσε στο ύψος της γνώσεώς του, αλλά από το ύψος της αγάπης του».

Έβλεπεν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούσαν τα υλικά αγαθά, από τα πνευματικά. Για να τους αποσπάσει από τα παρόντα και να τους ενώσει με τα μελλοντικά, προσπάθηκε με το κήρυγμά του, να τους αποδείξει ότι όλα τα γήϊνα είναι φθαρτά και πρόσκαιρα.

Αυτό ίσχυε και ισχύει και στην δική μας  πολυτάραχη εποχή, Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί με λάθος τρόπον, τα αγαθά, που του δίνει Θεός, Κάνει κατάχρησιν της καλοσύνης του και αντί να απολαμβάνει τα αγαθά, γίνεται δούλος αυτών.

Όταν ο εδημιούργησεν τον άνθρωπον, για να είναι ευτυχισμένος, του είπε ότι, θα του δώσει όσα του ζητήσει, αρκεί να είναι προς όφελος της ψυχής του. (προς Εφεσίους γ΄20). Ο Χριστός όμως αγάπησε τόσον τον άνθρωπον, που υπερέβην και υπερβαίνει κάθε μέτρον και όριον της ανθρώπινης γνώσεως και του παρέχει όχι μόνον, όσα του ζητά, αλλά και ακόμη περισσότερα.

Αποσπάσματα από την ομιλίαν του Αγίου Ιωάννου.

(20ος τόμος)

«Τα παρόντα αγαθά είναι αυτά, τα οποία σκορπούν και όταν ο άνθρωπος ζει και όταν πεθαίνει. Τα νιάτα φεύγουν, αλλά ο άνθρωπος ζει και όταν τα νιάτα φύγουν. Αφήνουν όμως τον άνθρωπον, όχι μόνον όταν πεθάνει, αλλά και όταν ζει. Λιγοστεύουν τον δρόμον της ζωής του και αφήνουν τόπο στα γηρατειά. Οι δόξες, οι τιμές, οι εξουσίες είναι εφήμερες και πρόσκαιρες και πιο θνητές από τους θνητούς. Αυτό έχει σκοπό, σύμφωνα με την πρόνοιαν του Θεού, να περιφρονούμε τα παρόντα και να στηριζόμαστε στα μελλοντικά, και αν ζούμε στην γη, η ψυχή μας να αναζητά των ουρανών τον πόθον.

Για τον λόγον αυτόν, ο Θεός εδημιούργησεν δύο κόσμους, τον έναν παροντικόν, τον άλλον μελλοντικόν, τον έναν υλικόν, τον άλλον πνευματικόν. Ο ένας έχει ανάπαυσιν σωματικήν, ο άλλος πνευματικήν. Τον έναν τον γνωρίζομεν, τον άλλον τον πιστεύομεν, τον έναν τον έχομεν βέβαιον, τον άλλον τον ελπίζομεν. Και ο Θεός επρόσταξεν, ο ένας να είναι αγώνισμα, ό άλλος δε βραβείον. Εδώ ιδρώτες κόποι, στον άλλον βραβεία, στεφάνια, αμοιβές. Ο ένας πέλαγος, ό άλλος λιμάνι. Ο ένας σύντομος, ο άλλος πάντοτε νέος και αθάνατος».

Ο Μ. Φώτιος γράφει «ο ηγέτης πρέπει να μπαίνει φτωχός στην εξουσία και να φεύγει ένδοξος, όχι πλουσιότερος». Δυστυχώς αυτό το αποφεύγουν οι πολιτικοί και κοιτάζουν πάντα την προσωπικήν τους ευτυχία. Και συνεχίζει: «Μην κρίνεις τον άρχοντα από αυτά που λέγει, αλλά από την κατάστασιν της ζωής του, αν εξουσιάζει τα πάθη του και αν κυριαρχεί στις αδυναμίες του, δηλαδή αν συγκρατεί την επιθυμίαν του, για τα χρήματα».

Ο πλανήτης γη, σήμερα βοά, διότι οι άνθρωποι, δεν υπάκουσαν τους προφήτες, οι οποίοι προφήτευαν τον κατήφορον, που θα έπαιρναν οι ζώντες, μακριά από τον Χριστόν.

Ο Μέγας Βασίλειος είπεν: «Η υπέρβασις αυτού του μέτρου είναι νοσηρό σύμπτωμα, η πλεονεξία, η φιληδονία, η ματαιοδοξία». Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, ενώ οι πλούσιοι σε συνθήκες απόλυτου πλούτου. Η χρήσις των υλικών αγαθών, πρέπει να αποβλέπει στην κάλυψιν των πραγματικών αναγκών του ανθρώπου.

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς γράφει: «η αιωνιότητα είναι φρικιαστική χωρίς θεάνθρωπον, διότι χωρίς τον Θεόν, όλα τα ανθρώπινα μεταβάλλονται αναπόφευκτα σε χάος, σε φρίκη, σε θάνατο, σε κόλασιν».

Θα αναφέρω ένα τετράστιχον, πολύ χαρακτηριστικόν, από την σοφίαν του λαού:

«Εφτιάξαμεν μίαν εποχήν, / που φίλος δεν υπάρχει, / στους χίλιους να βρεθεί κανείς / κι αυτός συμφέρον θα ’χει».

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ο Χριστός Ανέστη, ας είναι μαζί μας μέχρι την συντέλειαν  του κόσμου.

«ΜΕΙΝΟΝ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ ΚΥΡΙΕ!»

Mαρία Τσακανίκα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *