Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Πολυτεχνείο

TRAIFOROSΉταν απομεσήμερο του Νοέμβρη στα 1973

κι εκεί στη Στουρνάρα και Πατησίων,

ενώ δρασκέλισες το ματωμένο δρόμο της θυσίας

και νιόβγαλτο, περήφανο άτι,

χλιμίντριζες το τραγούδι της λευτεριάς…

κάποιες κολασμένες φασιστικές σφαίρες…

φύτεψαν στο ανοιξιάτικο κεφάλι σου το θάνατο.

Το αίμα σου, το γελαστό σου αίμα, πότισε το φανοστάτη…

κι από τότε οι φανοστάτες, δείχνουν όλο κόκκινο.

Κόκκινο στα τανκς των τυράννων.

Κόκκινο στο σκοτάδι του φασισμού

Κόκκινο απ’ το αίμα σου,

απ’ το πανάκριβο αίμα της νιότης,

που πότισε κι άναψε τους φανοστάτες του κόσμου…

τους σβησμένους φανοστάτες της λευτεριάς…

Σε θυμάμαι παλικάρι μου, μ’ ορθάνοιχτα

τα έκπληκτα, ετοιμοθάνατα μάτια σου,

που ψάχνουν να βρουν τον εκτελεστή σου,

να τον ρωτήσουν… «Γιατί»;

Πέρασες βλέπεις, εκείνο το μουντό, πικρό απομεσήμερο

και ήσουνα ένας ηλιόλουστος εικοσάχρονος Μάης…

Και ρώταγες να μάθεις,

αν οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να… εκτελούνε

τον ήλιο και την άνοιξη…

‘Έχουνε παλικάρι μου.

Γιατί εκείνοι που εκτελέσανε τη νιότη σου,

στήσανε  πρώτα στον τοίχο τη λευτεριά…

Και θα ‘χε πέσει ματωμένη,

αν εσύ, παλικάρι μου, και μια στρατιά

εικοσάχρονοι Μάηδες

δεν προσφέρατε την άνοιξη και τον ήλιο σας βορά

στο πεινασμένο φασιστικό απόσπασμα.

Έτσι γλίτωσε ακόμα ένα θάνατο η λευτεριά.

Κι ήταν απομεσήμερο του Νοέμβρη στα 1973

Εκεί… στη Στουρνάρα και Πατησίων…

 

Μίμης Τραϊφόρος

 

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *