Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Τα δώρα της ψυχής

Χαρίτου ΜαρίαΜερικές φορές σκέφτομαι πως διαρκώς γκρινιάζουμε, σαν να μας ενοχλούν τα πάντα γύρω μας, νομίζω πως αισθανόμαστε την ζωή μας σαν να μας κυνηγά μια τεράστια σκιά, που ολοένα προσπαθούμε να την αποφύγουμε αλλά αυτή “τρέχει” να μας πιάσει. Περίεργο, αυτή η σκιά ίσως κάθε φορά είναι διαφορετική, ίσως πάλι να φαίνεται διαφορετική, να αλλάζει σχήμα, να φανταζόμαστε πως μας κυνηγά για άλλο λόγο, όμως πάντα παραμένει πολύ τρομακτική! Μια φιγούρα που μας ταράζει ακόμα και στα όνειρά μας, σαν να μην υπάρχει ησυχία στη ζωή μας, σαν κάτι να μας ταλαιπωρεί διαρκώς. Είναι η ζωή μας έτσι; Λέμε συνήθως “έτσι είναι η ζωή’ και πάμε στην επόμενη κουβέντα παρακάτω! Είναι ο τρόπος που την αντιμετωπίζουμε άραγε; Είναι η προσωπική μας διαδρομή που όλο “ατυχίες” συναντούμε; Που δεν μας χαμογελά λιγάκι η τύχη μας; Είναι η χώρα που ζούμε; Όλο προβλήματα έχει κι αυτή, όλο κάποιου είδους πόλεμος μας απειλεί. Όλο σκάνδαλα ξεπετάγονται και μας πιάνει η ψυχή μας, αχ η ψυχούλα μας!

Αυτή την εποχή που θέλουμε να χαρούμε, να ανασάνουμε λιγάκι από την πιεστική καθημερινότητα, νάτην και η σκιά που δεν μας αφήνει ήσυχους… Κι αυτοί που μας κυβερνούν; “Όλοι ίδιοι λέμε είναι” Συνήθως οι σκέψεις και οι κουβέντες μας αφορούν στα θέματα αυτά και φυσικά η ακρίβεια! Αυτή πια ιδιαίτερα τις μέρες των γιορτών, για τους περισσότερους είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Τρέχουμε λοιπόν να αποφύγουμε αυτή την “σκιά” που κάθε φορά αλλάζει σημείο! Έχει και φαντασία βλέπετε!

Εμείς λοιπόν οι “αδικημένοι” οι ταλαιπωρημένοι, που κατά βάθος δεν ξέρουμε ακριβώς τι έχουμε, νομίζω πως μας λείπει αυτό το “όνειρο” αυτή ίσως η ελπίδα για να ονειρευτούμε λιγάκι…

Μην γελάσεις που το διαβάζεις, είναι σοβαρό! Δεν ονειρευόμαστε λίγο, δεν χαλαρώνουμε, δεν αφηνόμαστε να αισθανθούμε, αντί να μετράμε τα χρήματα που έχουμε, ή να διαλέγουμε τρόπους για να εντυπωσιάσουμε με την άψογή μας εμφάνιση, με το γούστο μας και φυσικά πολλά άλλα που μας ταλαιπωρούν τη σκέψη μας, αυτή η άτιμη σκιά τρέχει συνέχεια βλέπετε!

Τελικά, μας λείπει αληθινά η παιδικότητά μας, μας χάλασε το όνειρο, μας άφησε η ελπίδα του Άη Βασίλη, μας ξέχασε, γιατί μεγαλώσαμε, ή εμείς τον ξεχάσαμε γιατί αλλάξαμε…

Οι γιορτές άλλαξαν, έγιναν υποχρέωση, έγινε ένα “πρέπει” έγινε ανάγκη να ξεσκάσουμε, απλά και να νοιώσουμε λίγο “καλά”, έφυγε η χαρά, έφυγε ο αυθορμητισμός, η αναμονή του δώρου, η έκπληξη…

Τι χάσαμε; Τι μας άφησε; Ψάχνουμε μερικές φορές παντού να το ανακαλύψουμε! Ψάχνουμε στους άλλους, στις σχέσεις μας, στα παιδιά μας που μας αγχώνουν με τις επιλογές τους, ή τις ανάγκες τους, ψάχνουμε στο διαδίκτυο, ψάχνουμε σε χώρους διασκέδασης, αλλά κι αυτή τελειώνει μετά από κάποιες ώρες, μας αφήνει στον απόηχο των στιγμών της όταν σβήσουν τα φώτα, περισσότερο μόνους από πριν, περισσότερο μόνους από ποτέ..

Είναι τελικά αυτό το “παιδί” που μας λείπει, το “εσωτερικό μας παιδί” που μαζεύτηκε σε μια γωνίτσα αποτραβηγμένο και ίσως τρομαγμένο από την ζωή, γιατί του είπαν οι μεγαλύτεροι, πως η ζωή δεν είναι αθώα, αλλά μπορεί να γίνει επικίνδυνη, το πιο σημαντικό, ότι η σκιά υπάρχει στ αλήθεια, τότε αρχίζει εκείνη η σκιά να το κυνηγά διαρκώς και εκείνο φοβήθηκε και πίστεψε πως “υπάρχει αυτή η σκιά” και ξέχασε τον Άγιο Βασίλη, ξέχασε το όνειρο της αναμονής, το δώρο της Ζωής, ξέχασε τη χαρά την αληθινή, ξέχασε την ίδια την ψυχή του.

Δεν μας φταίει λοιπόν τίποτα, μόνο η ψευδαίσθηση πως “Ο Άγιος Βασίλης μας ξέχασε”, αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουμε:

Εμείς τον ξεχάσαμε τελικά και γίναμε “φτωχοί” χωρίς τα δώρα Του…

Μαρία – Μαριάνθη Χαρίτου

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *