Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Τα καλύτερά μας χρόνια

 

καπράνοςΕδώ και πολύ καιρό, έλεγα σε φίλους ότι από την ελληνική τηλεόραση λείπει μια σειρά “Νοσταλγίας”.

Νομίζω το είπα και σε συνάδελφο, ο οποίος εσχάτως διορίστηκε σε μεγάλη θέση, στον κρατικό μας τηλεοπτικό φορέα.

“Ναι, είναι βέβαιο ότι αν πουλήσεις νοσταλγία, θα πιάσει” μου είπε.

Διαφώνησα μαζί του. “Αν πας να “πουλήσεις”, δεν θα πετύχεις. Το θέμα είναι εκείνοι που θα κληθούν που θα φτιάξουν την σειρά, να νοσταλγούν και αυτοί !” του είπα. Κι όταν με ρώτησε “τί εννοώ;” του απάντησα. “Μα, για να είσαι πειστικός σε κάτι που γράφεις, δεν θα είναι όλα καλύτερα αν το έχεις ζήσει;…

Πέρασε καιρός και είδα με ευχαρίστηση την προαναγγελία ότι αρχίζει στην ΕΡΤ η σειρά “Τα καλύτερά μας χρόνια”, μια σειρά “νοσταλγίας”…

Επειδή έχω ζήσει την εποχή στην οποία αναφέρονται συνήθως όσοι μιλούν για “νοσταλγία (είναι η δεκαετία ΄60-΄70) κατάλαβα ότι η σειρά της ΕΡΤ θα αναφερόταν σε εκείνη την εποχή.

Κάτι η δουλειά κάτι ορισμένες υποχρεώσεις, δεν μπόρεσα να δω τα επεισόδια. Κι έτσι, ξενύχτησα και είδα εκείνα τα οποία έχει “βγάλει” στο Ertflix η ΕΡΤ.

Κατ’ αρχάς είδα εξαιρετική σκηνοθεσία. Η Όλγα Μαλέα έχει πιάσει καλά το θέμα και το χειρίζεται με αγάπη. Η “αγάπη” σε μια σκηνοθεσία είναι κάτι πολύ βασικό.

Ομολογώ ότι σε κάποια σημεία η καρδιά μου χτύπησε δυνατά. Ναι, η σειρά θυμίζει τα sixties-seventies, θυμίζει την Ελλάδα του ΄60-’70.

Επειδή, όμως, το θέμα με αγγίζει, καθώς έζησα εκείνη την εποχή ως παιδί, μαθητής, φοιτητής, μουσικός, δημοσιογράφος, όταν τελείωσε και το τελευταίο επεισόδιο, κάθισα και ξαναείδα όλα από την αρχή.

Είμαι βέβαιος ότι η σειρά θα “σκίσει”. Η ΕΡΤ αποφάσισε να “πουλήσει νοσταλγία” και μάλλον χτύπησε φλέβα. Δεν είναι δα και δύσκολο.

Το έχω αισθανθεί σε πολλές φάσεις της ζωής μου. Να σας πω μόνο, ότι με το μουσικό μου συγκρότημα, τους “Νόμος 4000”, με το οποίο παίζουμε ακόμη σε διάφορους μικρούς ή μεγαλύτερους χώρους (αποκλειστικά ποπ-ροκ του ΄60-΄70) έχουμε πάντα κόσμο αλλά και νέους, οι οποίοι λατρεύουν τον ήχο εκείνης της εποχής!

Βλέποντας, όμως, προσεκτικά την σειρά, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι οι δημιουργοί της δεν έχουν ζήσει εκείνα τα χρόνια. Λείπει το “λούστρο” της νοσταλγίας. Δηλαδή το “θυμήσου” της σειράς δεν είναι όσο πρέπει  πειστικό. Γι αυτό και η προσφυγή στον κεντρικό ήρωα πιτσιρικά και στον  αφηγητή, δηλαδή στην αναγκαία λύση. Για να μπορέσει να “δέσει” το θέμα.

Παρ’ όλα αυτά, όμως, η σειρά είναι ελκυστική και θα πάει πολύ καλά.  Έστω και δίχως το απαραίτητο “λούστρο”…

Δημήτρης Καπράνος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *