Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Το Καλοκαίρι γεννά αρμονία και ευτυχία

κατάλογοςΝα που έχουμε μπει για τα καλά στο Καλοκαιράκι, αν και οι ζέστες δεν είναι και τόσο ψηλές για να μάς κάνουν να τρέχουμε πρωί πρωί στις παραλίες για το μπανάκι και τη δροσιά. Όμως, πιστέψτε με, και το απογευματάκι ή το βραδάκι δεν είναι και άσχημα. Όλοι ξέρουμε τι είναι μια ωραία απογευματινή βόλτα, ακόμα και μέσα στην πόλη. Αυτά τα Καλοκαίρια είναι που μας ξετρελαίνουν, που μας κάνουν να νοιώθουμε το κάτι άλλο. Ποιος δεν έχει αγαπήσει το Καλοκαίρι; Ποιος δεν αισθάνθηκε την καρδιά του να ζητά το ωραίο και το όμορφο; Μόνο το Καλοκαίρι μπορούμε να πούμε ότι γινόμαστε άνθρωποι με διαφορετικότητα. Τότε είναι που αφήνουμε τα πάντα για μια καυτή στιγμή πάνω στην άμμο ή για μια δροσερή στάλα της Αυγής στα γυμνά μας πόδια.

Ανέκαθεν το Καλοκαίρι μας βγάζει από τα νερά μας και μας ξεκουρδίζει, όσο μάλιστα περνούν τα χρόνια νομίζω ότι αυτός ο αποσυντονισμός γίνεται όλο και εντονότερος. Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να βρίσκεται κάπου στο μηδέν και να χαμογελά μακαρίως, λες και δεν πατά πάνω στη γη, σα να ταξιδεύει σε κόσμους πολύ διαφορετικούς, σε κόσμους ωραίους που έχουν να κάνουν με ότι ενδόμυχα επιζητούμε, με κόσμους που έρχονται πολύ κοντά μας, τόσο κοντά μας που ανατριχιάζουμε και δεν απλώνουμε το χέρι να τους πιάσουμε, γιατί πιστεύουμε ότι θα χαθούν. Και όμως είμαστε όλοι εδώ και όμως όλοι θέλουμε να πετάξουμε μακριά από την καθημερινότητα, αλλά δυστυχώς αδυνατούμε. Η μεν σάρκα και το πνεύμα έτοιμα να δραπετεύσουν μαζί μας, η δε τσέπη και τα οικονομικά αδύναμα να ακολουθήσουν το ξεπέταγμα της  ψυχής μας.

Αχ αυτός ο κόσμος! Αχ αυτή η έρμη η τύχη, που μας γέννησε στην πανέμορφη Ελλάδα και μας έχει προικίσει με τόση ευαισθησία! Πόσο αλήθεια μπορεί να αντέξει κανείς και να μην φωνάξει σαν τρελός από την ευτυχία, όταν βγαίνει στο μπαλκονάκι του και αντικρίζει το φεγγάρι κατακόκκινο και ολοστρόγγυλο να του χαμογελά; Δεν τούρχεται ζαλάδα; Δεν τρέχει να πάρει την πολυθρόνα και γρήγορα γρήγορα να φτιάξει τον κρύο καφέ ή να ανοίξει την μπυρίτσα του και να πάρει θέση απέναντι στην απέραντη γαλήνη, που του προσφέρεται τόσο απλόχερα;

Βέβαια αυτά τα γράφουμε και τα λέμε μόνο για μας, για όλους εμάς τους Έλληνες, που ζούμε και δεν χορταίνουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή, γιατί σίγουρα οι ξένοι δεν γνωρίζουν από τέτοια πράγματα. Όμως και αυτοί, μετά από λίγες μέρες παραμονής στην Ελλάδα τη λατρεύουν αυτή τη χώρα και μπορούμε να πούμε ότι γίνονται φανατικότεροι οπαδοί της από εμάς.

Τα Καλοκαίρια σπάνια φεύγω για διακοπές μεγάλες! Μου λείπει η ανατολή του φεγγαριού από τον Υμηττό, μου λείπει η πρωινή αχλύς που σκεπάζει το Λεκανοπέδιο, δεν μπορώ να αποχωριστώ την απογευματινή δροσιά της Πειραιώτικης θάλασσας. Μου είναι οδυνηρό να ζω μακριά από τα όνειρα που γεννά αυτή η ευλογημένη γη της Αττικής. Όπου και να πας ότι και να κάνεις το μυαλό σου θα είναι εδώ και ας μην θες να το παραδεχθείς.

Ζητώ συγγνώμη απ’ όλους αν λέω και κάτι παραπάνω μερικές φορές, είναι όμως η αλήθεια και πρέπει να τη λέμε χωρίς να κάνουμε περιορισμούς, γιατί έτσι πρέπει, πρέπει να γινόμαστε παιδιά πάλι και πάλι και να προσπαθούμε κάθε φορά να δούμε τα πράγματα πιο όμορφα και όσο πιο όμορφα τα δούμε τόσο πιο πολύ θα καταλάβουμε τη φύση, τη ζωή και την έννοια της ύπαρξης του άνθρωπου.

Το Καλοκαιράκι αυτό να είναι ξένοιαστο και ελπιδοφόρο για όλους. Να μην έχουμε στεναχώριες και πίκρες, να μη σκεφτούμε τίποτα άλλο παρά την ίδια την αδιατάραχτη αρμονία που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Αυτήν την απαράλλαχτη και αμόλυντη, που πρέπει και εμείς να φυτέψουμε και στην καρδιά των δικών μας παιδιών.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *