Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Το παραμυθάκι της Φωνής.Δεν είναι αυτό που νομίζεις!

Μπούζα ΖωήΟ Κύρος το όμορφο κοάλα παρακολουθεί έναν κύριο.

«Μερικά φυτά είναι δύσκολο να πολλαπλασιαστούν με μοσχεύματα ή μπόλιασμα. Πολλές φορές λοιπόν βάζουμε μέρος ενός κλαδιού του φυτού μέσα στο χώμα, χωρίς να το αποσπάσουμε από το μητρικό φυτό. Το κλαδί αυτό στο σημείο που είναι στο χώμα θα βγάλει ρίζες!

Καταβολάδες λέγεται αυτός ο τρόπος κι όπως λέει ο σοφός λαός μας ”το Νοέμβρη φύτευε καταβολάδες”!» Άκουσε με τα όμορφα αυτιά του τον κύριο γεωπόνο να λέει στην κυρία που έμενε εκεί.

Τι φοβήθηκε το μικρό κοάλα και κοιτάζει τόσο παράξενα λοιπόν;

Δεν τα μάθατε;

Η πονηρή αλεπού βρέθηκε δίπλα σε μια άγρια τίγρη.

”Δεν μπορείς να με φας” της είπε με φωνή δυνατή.

”Ο Θεός της ζούγκλας με διόρισε για σήμερα βασίλισσα των ζώων .Εάν με πειράξεις θα έχεις να κάνεις μαζί του.

Για να καταλάβεις τη δύναμή μου περπάτα δίπλα μου και θα δεις πόσο θα τρομάξουν τα άλλα ζώα που θα με δουν”!

Περίεργη η τίγρης περπατούσε δίπλα της κι έβλεπε τα ζώα να τρέχουν φοβισμένα.

Νομίζοντας λοιπόν ότι φοβούνται τη δυνατή αλεπού άρχισε να τρέχει με όλη της τη δύναμη μέσα στο πυκνό δάσος!

Ηρέμησε λίγο ο Κύρος και κατέβηκε από το δέντρο.

Βιαστικές πάλι σκέψεις έκανε.

Η μαμά του λέει πως όσο έξυπνος είναι, άλλο τόσο είναι και βιαστικός.

Υπομονή μηδέν.

Στο σχολείο διαβάζει στον αέρα τις οδηγίες, για να λύσει τις ασκήσεις. Ζωγραφίζει πολύ γρήγορα για να βγει έξω να παίξει. Δεν έχει υπομονή να φτιάξει τα σχέδια της γεωμετρίας. Ούτε καν περιμένει να στεγνώσει η ζωγραφιά του, τη βάζει μέσα στην τσάντα του και λερώνει τα πάντα.

Βιάζεται ακόμα και στη σκάλα για να βγει πρώτος στο διάλειμμα. Καμία υπομονή!

Λοιπόν φίλοι μου θέλετε να είσαστε σαν τον Κύρο;

«Όχι, όχι»  άκουσα μια ψιλή φωνή.

Όμως ο Κύρος έχει μια αδυναμία, του αρέσει να ανεβαίνει στην κούνια. Να φτάνει τόσο κοντά στο μπλε του ουρανού! Το πιο ευχάριστο πράγμα που μπορεί να κάνει!

Στον αέρα και πάνω από τα σπίτια, μέχρι να μπορέσει να δει πολύ πλατιά, Ποτάμια και δέντρα, πράσινους φράχτες πέτρινα σπίτια!

Μέχρι να κοιτάξει από ψηλά τον καταπράσινο τόπο. Κάτω στις κεραμιδί στέγες ξανά στον αέρα και πάλι στη γη! Με γέλιο και την ευχή μέσα στο Νοέμβριο να βρείτε Αλκυονίδες μέρες σας χαιρετώ.

Ζωή Μπούζα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *