Το παραμυθάκι της Φωνής…
Να έχουμε στόχους καλούς
Ο Πέτρος και ο Τάσος έμαθαν την τέχνη του πολέμου από τον δάσκαλό τους Χάρη από μικρά παιδιά.
Μια μέρα έκανε ένα μικρό διαγωνισμό. Έπρεπε να να χτυπήσουν με βέλος ένα ξύλινο πουλί, συνδεδεμένο σε ένα κλαδί ενός γιγάντιου δέντρου.
Ο Πέτρος βγήκε πρώτος Ο δάσκαλος τον ρώτησε: “Πριν ρίξεις μια σφαίρα, παιδί μου πες μου τι βλέπεις ως στόχο σου; “Εκείνος είπε, Δάσκαλε βλέπω ένα δέντρο, ένα κλαδί κι ένα πουλί να κρέμονται από ένα κλαδί”.
Αναπάντεχα για όλους, ο δάσκαλος του πρότεινε να μην πυροβολήσει και κάλεσε τον άλλο
Του έκανε την ίδια ερώτηση.
Ο Τάσος σκέφτηκε «Η απάντηση του αδελφού μου δεν θα ήταν τέλεια» κι είπε, «Δάσκαλε, βλέπω φύλλα, ένα δέντρο, ένα κλαδί, ένα πουλί και τα μάτια του.
”Κάθησε ”του είπε ο δάσκαλος.
Τελικά κάλεσε και το μικρό το Λεωνίδα.
Ο δάσκαλος χαμογέλασε και του έκανε την ίδια ερώτηση.
Ο Λεωνίδας σκέφτηκε για λίγο κι απάντησε «Κύριε βλέπω ένα πουλί και τίποτα άλλο.”
Ο δάσκαλος ρώτησε «Βλέπεις ένα δέντρο, ένα κλαδί ή στο τέλος, ένα σχοινί πάνω στο οποίο κάθεται ένα πουλί; Στοχεύοντας συνεχώς, είπε ο Λεωνίδας “Όχι, κύριε, μόνο το πουλί βλέπω”.
Ο δάσκαλος γέλασε δυνατά κι φώναξε: «Πυροβόλησε ξανά, παιδί μου, είσαι έτοιμος να χτυπήσεις τον στόχο σου! “Ο Λεωνίδας έριξε το βέλος και χτύπησε τον ακριβή στόχο.
”Άλλοι είδαν πολλά άλλα πράγματα εκτός από το πουλί” είπε ο δάσκαλος.
”Ο σκοπός εξαρτάται από τα μέσα που διαθέτουμε” είπε ο σοφός παππούς.
”Ο καλός τοξότης φαίνεται όχι από τα βέλη του, αλλά από τους στόχους του.” είπε η φίλη μου χαμογελαστά .
”Αν στοχεύεις χαμηλά, θα πετυχαίνεις πάντα” είπε η κυρία Τ.
”Ένας στόχος πρέπει να σε τρομάζει λίγο και να σε συναρπάζει πολύ” συμπλήρωσε ένας άλλος φίλος.
”Τελικά ο σκοπός δικαιώνει την πράξη;” ρώτησε μια κυρία που άκουγε τις ιστορίες μας.
Ζωή Μπούζα