Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Τσιμπιρλή Βίκυ

Τσιμπιρλή ΒίκυΤο αγνάντι

 

Κάθε πρωί πνιγότανε,

για χρόνια και καιρούς,

σε μια συνήθεια απόξερη,

στεγνού μηρυκασμού!

 

Κάθε πρωί το πάλευε,

το κύμα το σαθρό,

πού ΄χεν οσμή σαν βούρκωμα

και χλιαρόν αφρό!

 

Με κάθε γλυκοχάραμα,

κι ανάμεσα στο πάλεμα,

σχεδία πελεκούσε,

να ΄χει τον ήλιο πρύμνη της,

φανάρι και καντήλι της,

που θα τον οδηγούσε!

 

Να ΄χει μια ρότα ξέχωρη,

κι ορίζοντα μελένιο,

ένα πανάκι, δυο σχοινιά,

και λιμανάκι απάνεμο,

στην όψην ουρανένιο!

 

Μα όσο κι αν το πάλεψε,

όσο κι αν προσδοκούσε,

να βγει απ΄ την συνήθεια,

που την ζωή μασούσε,

 

όσο κι αν την επρόσμενε,

γλυκύτατη κι αιθέρια,

να ξημερώσει, η χαραυγή,

αυτή σκεκόταν τιμωρός

και του ΄δενε τα χέρια!

 

Βίκυ Τσιμπιρλή

Από το ποίημα « Το Αγνάντι»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *