Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ψυχανεμίσματα…Θα λαλήσουμε φέτος το καλοκαίρι

Παπουλάκου ΝίκηΚαι πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, πριν καν ξεκινήσουν τα μπάνια του λαού, πάλι για πανδημία και αυξημένα κρούσματα μιλάμε, πάλι το εμβόλιο στο προσκήνιο εν μέσω καλοκαιριού και ζέστης, οπότε λογικά το φθινόπωρο θα κληθούμε να χτυπήσουμε την 5η δόση, (αφού ήδη παίζει η 4η), μαζί με όποιο άλλο εμβόλιο προκύψει για άλλες αιτίες.

Ωστόσο ο κόσμος πίστεψε στην ‘’ελευθερία’’ μάσκες δε φορούν ούτε σε super market οι περισσότεροι, ούτε σε χώρους με συνωστισμό. Πολλά νησιά στο κόκκινο κι ακόμα δεν έχουμε την κορύφωση της Τουριστικής σαιζόν. Εν τω μεταξύ οι εμβολιασμένοι νοσούν και ξανά νοσούν… τι θα γίνει σε ποιο τρύπημα θα απαλλαγούν από το να νοσήσουν; Φανταστείτε να νοσούσαμε π.χ. από κοκίτη κάθε τόσο κι ας ήμασταν εμβολιασμένοι, ή από ιλαρά! Το περίεργο αυτών των εμβολίων είναι ότι και κάνεις εμβόλιο και απόλυτη κάλυψη δεν έχεις και σε λίγο πρέπει να κάνεις κι άλλη δόση με μόνη υπόσχεση τη μη βαριά ασθένεια.

Η ζωή μας πέρα από την οικονομική δυσκολία, πέρα από τη στέρηση ελευθεριών και ασφάλειας, κατάντησε ένα οξύμετρο / πιεσόμετρο / θερμόμετρο και τεστ και να ψαχνόμαστε μη τυχόν και έχουμε όλες εκείνες τις παθήσεις, που παρεμπιπτόντως τώρα τις θυμηθήκαμε όλες και τις ‘’διαφημίζουμε’’ στο γυαλί. 1 στους 3 π.χ. πάνω από 65 πάσχει από δισθρεψία… όσο ζω από τόσο κόσμο που γνώρισα τέτοια πάθηση δεν άκουσα. Τι να πεις, θα πω κι εγώ αυτό που λένε κάποιο ‘’αφού το λέει η επιστήμη έτσι είναι’’. Εντάξει λοιπόν έγινε η ζωή μας κόλαση, αν αυτό θέλατε το πετύχατε. Αναβιώνουν και ασθένειες ξεχασμένες και ‘’νικημένες’’ από χρόνια, γιατί άραγε; Είχαμε και τη θάλασσα να ρίξουμε τον καημό, ήρθαν οι μέδουσες και μας έκοψαν τη φόρα! Όλο και περιορίζεται η ακτίνα διεξόδου.

Οι γυναικοκτονίες έφτασαν τις 27. Η όποια προϋπάρχουσα  ενδοοικογενειακή ‘’ασθένεια’’ κάτι με την κλεισούρα δυο χρόνια τώρα και το αναγκαστικό ‘’ενώπιος ενωπίω’’ των μελών της, κάτι η άδεια τσέπη, φθάνει τα πράγματα στα άκρα και κάποιοι καταλήγουν στο έγκλημα ή στην αυτοκτονία η σε ψυχασθένεια. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια και η γκρίνια δεν καταλήγει σε καλό! Δυστυχώς αυτό το βαρέλι του κατήφορου που άρχισε να δουλεύει εδώ και χρόνια, φαίνεται πως δεν έχει πάτο. Ας ευχηθούμε κι ας ελπίσουμε σε μια ανατροπή της όλης κατάστασης, εντός και εκτός! Και μην ξεχνάμε πως έγκλημα δεν είναι μόνο το να σου αφαιρέσω τη ζωή, είναι και το να σου δημιουργήσω τις ανάλογες συνθήκες που θα σε οδηγήσουν σε θάνατο. Υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί στο βάθος, ίσως και μια Κοινωνία ολόκληρη, που ευθύνονται για όλη αυτή την κατάντια… η αδιαφορία, η ανοχή, η σιωπή έχουν μερίδιο συμμετοχής στα όσα συμβαίνουν! Είτε εκούσια, είτε ακούσια, ο καθένας μας ως μέλος της Κοινωνίας έχει ποσοστό ευθύνης.

Με τι πρότυπα μεγαλώνουν τα παιδιά εδώ και κάμποσα χρόνια, με τι παιχνίδια παίζουν, τι μηνύματα τους περνούν με διάφορους τρόπους στην εκπαίδευση, στην ΤV; Πότε και πώς μας ανησύχησε αυτό και τι κάναμε / κάνουμε γι’ αυτό είτε ως γονείς, είτε ως εκπαιδευτικοί, είτε ως Κράτος; Πόσο χρόνο καταναλώνουμε για συζήτηση με τα παιδιά μας; Τι παράδειγμα τους δίνουμε κι εμείς ως γονείς; Ερωτήματα που πρέπει να έχεις κότσια για να τα ψάξεις και να βρεις απαντήσεις και το σπουδαιότερο, να ενεργοποιηθείς και να επανορθώσεις σε ότι δύνασαι!

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *